هر که با پاکدلان، از پروین اعتصامی قطعه 154
1. هر که با پاکدلان، صبح و مسائی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفائی دارد
سیر، یک روز طعنه زد از پروین اعتصامی قطعه 155
1. سیر، یک روز طعنه زد به پیاز
که تو مسکین چقدر بد بوئی
همای دید سوی ماکیان از پروین اعتصامی قطعه 156
1. همای دید سوی ماکیان بقلعه و گفت
که این گروه، چه بی‌همت و تن آسانند
جعل پیر گفت با انگشت از پروین اعتصامی قطعه 157
1. جعل پیر گفت با انگشت
که سر و روی ما سیاه مکن
سپیده‌دم، نسیمی از پروین اعتصامی قطعه 158
1. سپیده‌دم، نسیمی روح پرور
وزید و کرد گیتی را معنبر
ای نهال آرزو، خوش از پروین اعتصامی قطعه 159
1. ای نهال آرزو، خوش زی که بار آورده‌ای
غنچه بی باد صبا، گل بی بهار آورده‌ای
ای دل، اول قدم نیکدلان از پروین اعتصامی قطعه 160
1. ای دل، اول قدم نیکدلان
با بد و نیک جهان، ساختن است
گفت با خاک، صبحگاهی از پروین اعتصامی قطعه 161
1. گفت با خاک، صبحگاهی باد
چون تو، کس تیره‌روزگار مباد
آب نالید، وقت جوشیدن از پروین اعتصامی قطعه 162
1. آب نالید، وقت جوشیدن
کاوخ از رنج دیگ و جور شرار
ای جسم سیاه مومیائی از پروین اعتصامی قطعه 163
1. ای جسم سیاه مومیائی
کو آنهمه عجب و خودنمائی
ای گل، تو ز جمعیت گلزار، از پروین اعتصامی قطعه 164
1. ای گل، تو ز جمعیت گلزار، چه دیدی
جز سرزنش و بد سری خار، چه دیدی
پدر آن تیشه که بر خاک از پروین اعتصامی قطعه 165
1. پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من