هر که با پاکدلان، صبح و مسائی دارد از پروین قطعه 154
1. هر که با پاکدلان، صبح و مسائی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفائی دارد
سیر، یک روز طعنه زد به پیاز از پروین قطعه 155
1. سیر، یک روز طعنه زد به پیاز
که تو مسکین چقدر بد بوئی
همای دید سوی ماکیان بقلعه و گفت از پروین قطعه 156
1. همای دید سوی ماکیان بقلعه و گفت
که این گروه، چه بی‌همت و تن آسانند
جعل پیر گفت با انگشت از پروین قطعه 157
1. جعل پیر گفت با انگشت
که سر و روی ما سیاه مکن
سپیده‌دم، نسیمی روح پرور از پروین قطعه 158
1. سپیده‌دم، نسیمی روح پرور
وزید و کرد گیتی را معنبر
ای نهال آرزو، خوش زی که بار آورده‌ای از پروین قطعه 159
1. ای نهال آرزو، خوش زی که بار آورده‌ای
غنچه بی باد صبا، گل بی بهار آورده‌ای
ای دل، اول قدم نیکدلان از پروین قطعه 160
1. ای دل، اول قدم نیکدلان
با بد و نیک جهان، ساختن است
گفت با خاک، صبحگاهی باد از پروین قطعه 161
1. گفت با خاک، صبحگاهی باد
چون تو، کس تیره‌روزگار مباد
آب نالید، وقت جوشیدن از پروین قطعه 162
1. آب نالید، وقت جوشیدن
کاوخ از رنج دیگ و جور شرار
ای جسم سیاه مومیائی از پروین قطعه 163
1. ای جسم سیاه مومیائی
کو آنهمه عجب و خودنمائی
ای گل، تو ز جمعیت گلزار، چه دیدی از پروین قطعه 164
1. ای گل، تو ز جمعیت گلزار، چه دیدی
جز سرزنش و بد سری خار، چه دیدی
پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل از پروین قطعه 165
1. پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من