کرد آسیا ز آب، سحرگاه از پروین اعتصامی قطعه 106
1. کرد آسیا ز آب، سحرگاه باز خواست
کای خودپسند، با منت این بدسری چراست
سرو خندید سحر، بر از پروین اعتصامی قطعه 107
1. سرو خندید سحر، بر گل سرخ
که صفای تو به جز یکدم نیست
دی، کودکی بدامن مادر از پروین اعتصامی قطعه 108
1. دی، کودکی بدامن مادر گریست زار
کز کودکان کوی، بمن کس نظر نداشت
گربهٔ پیری، ز شکار از پروین اعتصامی قطعه 109
1. گربهٔ پیری، ز شکار اوفتاد
زار بنالید و نزار اوفتاد
به کرم پیله شنیدم از پروین اعتصامی قطعه 110
1. به کرم پیله شنیدم که طعنه زد حلزون
که کار کردن بیمزد، عمر باختن است
گفت با صید قفس، مرغ از پروین اعتصامی قطعه 111
1. گفت با صید قفس، مرغ چمن
که گل و میوه، خوش و تازه رس است
نخوانده فرق سر از از پروین اعتصامی قطعه 112
1. نخوانده فرق سر از پای، عزم کو کردیم
نکرده پرسش چوگان، هوای گو کردیم
یکی گوهر فروشی، ثروت از پروین اعتصامی قطعه 113
1. یکی گوهر فروشی، ثروت اندوز
بدست آورد الماسی دل افروز
گه احرام، روز عید از پروین اعتصامی قطعه 114
1. گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
موشکی را بمهر، مادر از پروین اعتصامی قطعه 115
1. موشکی را بمهر، مادر گفت
که بسی گیر و دار در ره ماست
شمع بگریست گه سوز از پروین اعتصامی قطعه 116
1. شمع بگریست گه سوز و گداز
کاز چه پروانه ز من بیخبر است
دی، مرغکی بمادر خود از پروین اعتصامی قطعه 117
1. دی، مرغکی بمادر خود گفت، تا بچند
مانیم ما همیشه بتاریک خانه‌ای