کرد آسیا ز آب، سحرگاه باز خواست از پروین قطعه 106
1. کرد آسیا ز آب، سحرگاه باز خواست
کای خودپسند، با منت این بدسری چراست
سرو خندید سحر، بر گل سرخ از پروین قطعه 107
1. سرو خندید سحر، بر گل سرخ
که صفای تو به جز یکدم نیست
دی، کودکی بدامن مادر گریست زار از پروین قطعه 108
1. دی، کودکی بدامن مادر گریست زار
کز کودکان کوی، بمن کس نظر نداشت
گربهٔ پیری، ز شکار اوفتاد از پروین قطعه 109
1. گربهٔ پیری، ز شکار اوفتاد
زار بنالید و نزار اوفتاد
به کرم پیله شنیدم که طعنه زد حلزون از پروین قطعه 110
1. به کرم پیله شنیدم که طعنه زد حلزون
که کار کردن بیمزد، عمر باختن است
گفت با صید قفس، مرغ چمن از پروین قطعه 111
1. گفت با صید قفس، مرغ چمن
که گل و میوه، خوش و تازه رس است
نخوانده فرق سر از پای، عزم کو کردیم از پروین قطعه 112
1. نخوانده فرق سر از پای، عزم کو کردیم
نکرده پرسش چوگان، هوای گو کردیم
یکی گوهر فروشی، ثروت اندوز از پروین قطعه 113
1. یکی گوهر فروشی، ثروت اندوز
بدست آورد الماسی دل افروز
گه احرام، روز عید قربان از پروین قطعه 114
1. گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
موشکی را بمهر، مادر گفت از پروین قطعه 115
1. موشکی را بمهر، مادر گفت
که بسی گیر و دار در ره ماست
شمع بگریست گه سوز و گداز از پروین قطعه 116
1. شمع بگریست گه سوز و گداز
کاز چه پروانه ز من بیخبر است
دی، مرغکی بمادر خود گفت، تا بچند از پروین قطعه 117
1. دی، مرغکی بمادر خود گفت، تا بچند
مانیم ما همیشه بتاریک خانه‌ای