جام جم اوحدی مراغه‌ای

1 ساقی ار صاف نیست، زان دردی قدحی ده، که خواب من بردی

2 نیست صافی، مهل که جوش کنم جام دردم بده، که نوش کنم

3 صف پیشینه صافها خوردند درد دردی به من رها کردند

4 درد دل را به درد بنشانم درد بهتر که درد برجانم

1 باشدش کار از اول پایه طلب شیر و جستن دایه

2 گه به دوشش کشند و گاه به مهد گاه صبرش دهند و گاهی شهد

3 چون ز گهواره در کنار آید در دگر گونه گیر و دار آید

4 باشدش خوف و بیم از آتش و آب آفت خفت و خیز و گریه و خواب

1 نوبهارست و روز عیش امروز بهل این اضطراب و طیش امروز

2 وقت یاریست، دوستان دستی جای رحمست بر چنان مستی

3 گر چه جای غمست، غم نخوریم دست بر هم زنیم و در گذریم

4 پیش دستان، که پیش ازین بودند یکدم از درد سر نیسودند

1 نامهٔ اولیاست این نامه مبر این را به شهر هنگامه

2 اندرین نامه بدیع سرشت ره دوزخ پدید و راه بهشت

3 سخن مبدا و معاش و معاد اندرین چند بیت کردم یاد

4 صفت بر و صورت فاجر حیلت دزد و حالت تاجر

1 گر بپرسد کسی که: هر دو جهان گفته‌ای کندر آدمیست نهان

2 برشمردی از آن نشانی چند کردی از هر یکی بیانی چند

3 باز چندان هزار داروی و زهر که جهان دارد از یکایک بهر

4 نه فلز و جواهر کانی آشکارای آن و پنهانی

1 چون شوی آنچنان که میبایی چون تو با خویشتن نمییی؟

2 نظری کن درین معانی تو تا مگر خویش را بدانی تو

3 کز برای چه کارت آوردند؟ به چه زحمت به بارت آوردند؟

4 کیستی؟ روی در کجا داری؟ بکه امید و التجا داری؟

1 چیست گیتی؟ سرای محنت و غم زحمت او فزون و راحت کم

2 تا شب آخرین و روز نخست فلک اندر کمین محنت تست

3 سیر افلاک را مدان به عبث نفس را بر شعور این کن حث

4 در زمین هر چه جسم و جان دارد آسمان صورتی از آن دارد

1 تا ندانی که کیست همسایه به عمارت تلف مکن مایه

2 مردمی آزموده باید و راد که به نزدیکشان نهی بنیاد

3 خانه در کوی بختیاران کن دوستی با لطیف کاران کن

4 حق همسایگان بزرگ شمار باطلی گر کنند یاد میار

1 مطرب، آخر تو نیز شادم کن زان فراموش عهد یادم کن

2 گر چه هرگز نکرد یاد از ما آن پریچهره یاد باد از ما

3 یاد او کن، ولی به نام دگر تا بنوشیم یک دو جام دگر

4 چون در آوردیش به پردهٔ راز جز حدیثش مگوی و پرده مساز

1 نفس نطقیست، بی‌زبان گویاست این بداند کسی که او جویاست

2 در بصر نور و در زبان گفتار در دهن زوق و در قدم رفتار

3 قوت سمع و لمس و بوییدن به ره فکر و فهم پوییدن

4 همه از فیض نفس زاینده‌است جمله را نفس ره نماینده است