جام جم اوحدی مراغه‌ای

1 ای در علم و خانهٔ دستور چشم بد باد از آستان تو دور

2 رفته بر خط استوار عرشت همدم خطهٔ بقا فرشت

3 کوه پیش درت کمر بسته زیر بارت زمین جگر خسته

4 برده ابداعیان کن فیکون چارحدت ز شش جهة بیرون

1 ای همایون سرای فرخنده که شد از رونقت طرب زنده

2 طاق کسری ز دفترت کسریست هشت جنت ز گلشنت قصریست

3 خاکت از مشک و سنگت از مرمر بادت از خلد و آبت از کوثر

4 کوه پیموده سنگ و بر سخته بهر فرش تو تخته بر تخته

1 ای به مهر تو آسمان در بند یاد من کن، چو میدهم سوگند

2 به زمانی که عقد دین بستی به زمینی که اندرو هستی

3 به بنان قمر شکن که تراست به زبان شکر سخن که تراست

4 به دو گیسوی مشک پیوندت به دو چشم سیاه دلبندت

1 صاحب ابر دست دریا کف میر عباد عبد آصف صف

2 کار فرمای هفت چرخ مشید بوالمحامد محمد بن رشید

3 ملجا ملت و ملاذ عباد زبدهٔ چهار عنصر متضاد

4 اختری حکم و آسمانی جاه خاوری شهر و خاورانی شاه

1 عاشقی، خیز و حلقه بر در زن دست در دامن پیمبر زن

2 حب این خواجه پایمرد تو بس نظر او دوای درد تو بس

3 اوست معنی و این دگرها نام پخته او بود و این دگرها خام

4 آنکه از اصطفا بر افلا کند در ره مصطفی کم از خاکند

1 ای پسر، چون ملازم شاهی نتوان بود غافل و ساهی

2 بخش کن روز خویش و شب را نیز مگذران بر فسوس عمر عزیز

3 شب سه ساعت به امر حق کن صرف سه حساب و کتاب و رقعه و حرف

4 سه به تدبیر ملک و رای صواب سه به آسایش و تنعم و خواب

1 ای دل، از حکم زیجهای کهن طالع وقت را نگاهی کن

2 به نمودار راست، بی تخمین راز این طفل نورسیده ببین

3 که قوی حال یا زبون طرفست؟ کوکبش در هبوط یا شرفست؟

4 در جهان بر چه حال خواهد بود؟ از چه چیزش وبال خواهد بود؟

1 جرم خورشید گرد پیکر خاک مدتی چون بگشت با افلاک

2 آب و خاکش ز عکس تافته شد تبش اندر دو گانه یافته شد

3 متصاعد شد از میان دو بخار که دو روحند و در هوا طیار

4 روح خاکی کثیف بود و نژند روح آبی لطیف و نیز بلند

1 باده کم خور، خرد به باد مده خویش را یاد او به یاد مده

2 هوش یار تو به، که بیهوشی هوشیاری تو، باده کم نوشی

3 می بتونت کشد سر از بستان بنگ رویت کند به گورستان

4 باده در خیک و بنگ در انبان گر نه دیوانه‌ای مشو جنبان

1 خوردن باده گر شود ناچار کوش تا نگذرد حریف از چار

2 خادمی چست و صاحبی خوشخوی ساقیی نغز و مطربی خوش گوی

3 تا زر و سیم و نقل داری و می منه از جای خویش بیرون پی

4 گر خوری می به خانهٔ دگران بر حریفان مباش سرد و گران