هر شب ز غمت به خون بگرید چشمم از اوحدی مراغه‌ای رباعی 133
1. هر شب ز غمت به خون بگرید چشمم
ز اندازه و حد فزون بگرید چشمم
هر لحظه به آیین وفا رای کنم از اوحدی مراغه‌ای رباعی 134
1. هر لحظه به آیین وفا رای کنم
خواهم که سر اندر کف آن پای کنم
پیمانه بده، که مرد پیمانه منم از اوحدی مراغه‌ای رباعی 135
1. پیمانه بده، که مرد پیمانه منم
در دام زمانه مرغ این دانه منم
تا کی ستم سپهر جافی بینم؟ از اوحدی مراغه‌ای رباعی 136
1. تا کی ستم سپهر جافی بینم؟
وین دور مخالف منافی بینم؟
تا کی ز میان؟ کناره سویی گیریم از اوحدی مراغه‌ای رباعی 137
1. تا کی ز میان؟ کناره سویی گیریم
برخیز که راه جست و جویی گیریم
ما پرتو عکس نور مشکات توییم از اوحدی مراغه‌ای رباعی 138
1. ما پرتو عکس نور مشکات توییم
پروانهٔ شمع صفت و ذات توییم
روی تو ز حسن لاف‌ها زد به جهان از اوحدی مراغه‌ای رباعی 139
1. روی تو ز حسن لاف‌ها زد به جهان
لعل تو ز لطف طعن‌ها زد در جان
ای قاعدهٔ تو مشک در مو بستن از اوحدی مراغه‌ای رباعی 140
1. ای قاعدهٔ تو مشک در مو بستن
پای دل ما به بند گیسو بستن
پیش تو نشست و خاست نتوان کردن از اوحدی مراغه‌ای رباعی 141
1. پیش تو نشست و خاست نتوان کردن
وز لعل تو باز خواست نتوان کردن
ای روی تو انگشت نمایی از حسن از اوحدی مراغه‌ای رباعی 142
1. ای روی تو انگشت نمایی از حسن
بالای چو سرو تو بلایی از حسن
ساقی، بده آن باده، زبانم بشکن از اوحدی مراغه‌ای رباعی 143
1. ساقی، بده آن باده، زبانم بشکن
وز باده خمار سر و جانم بشکن
نی از تو گذر به هیچ حالی ممکن از اوحدی مراغه‌ای رباعی 144
1. نی از تو گذر به هیچ حالی ممکن
نی از تو به عمرها وصالی ممکن