ای راه خلل ز چار قسمت بسته از اوحدی مراغه‌ای رباعی 157
1. ای راه خلل ز چار قسمت بسته
داننده ز روح نقش جسمت بسته
ای تن، دل خود به روی چون ماهش ده از اوحدی مراغه‌ای رباعی 158
1. ای تن، دل خود به روی چون ماهش ده
جانی داری، به لعل دلخواهش ده
ای چرخ ز مهر زیر میغت برده از اوحدی مراغه‌ای رباعی 159
1. ای چرخ ز مهر زیر میغت برده
گیتی به ستم اجل، به تیغت برده
ای خط تو گرد لاله وشم آورده از اوحدی مراغه‌ای رباعی 160
1. ای خط تو گرد لاله وشم آورده
سیب زنخت آب ز یشم آورده
داریم ز قدت گلها راست همه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 161
1. داریم ز قدت گلها راست همه
دل ماندگیی چند که برجاست همه
یک شهر بجست و جوی آن دوست همه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 162
1. یک شهر بجست و جوی آن دوست همه
بگذشته ز مغز و در پی پوست همه
چون دوست نماند دل و جانیم همه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 163
1. چون دوست نماند دل و جانیم همه
چون تن برود روح و روانیم همه
ای لاف زنان را همه بویی ز تو نه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 164
1. ای لاف زنان را همه بویی ز تو نه
حاصل به جز از گفتی و گویی ز تو نه
آب ار چه به هر گوشه کند جنبش و رای از اوحدی مراغه‌ای رباعی 165
1. آب ار چه به هر گوشه کند جنبش و رای
بر صحن سرایت به سر آمد، نه به پای
بر برگ گل آن سه خال کانداخته‌ای از اوحدی مراغه‌ای رباعی 166
1. بر برگ گل آن سه خال کانداخته‌ای
هندو بچگانند و تو نشناخته‌ای
آن درد، که با پای تو کرد آن چستی از اوحدی مراغه‌ای رباعی 167
1. آن درد، که با پای تو کرد آن چستی
در کشتن خصمت ننماید سستی
در عشق تو از سر بنهادم هستی از اوحدی مراغه‌ای رباعی 168
1. در عشق تو از سر بنهادم هستی
زین پس من و شوریدگی و سرمستی