آمد بهار، خیمه بزن بر کنار جوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 859
1. آمد بهار، خیمه بزن بر کنار جوی
بر دوست کن کنار وز دشمن کنار جوی
بر گذشت از من و بنمود چو ماه از سر کوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 860
1. بر گذشت از من و بنمود چو ماه از سر کوی
دلبر کافرم از چادر کافوری روی
تو در شهری و ما محروم از آن روی از اوحدی مراغه‌ای غزل 861
1. تو در شهری و ما محروم از آن روی
زهی شهر! و زهی رسم! و زهی خوی!
ترا گذاشته بودم که کار ساز شوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 862
1. ترا گذاشته بودم که کار ساز شوی
چو کار ساخته باشی به خانه باز شوی
یک سخن زان لعل خاموشم بگوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 863
1. یک سخن زان لعل خاموشم بگوی
نکته‌ای شیرین‌تر از نوشم بگوی
دلا، زین بدایت چه دیدی؟ بگوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 864
1. دلا، زین بدایت چه دیدی؟ بگوی
ز پایان و غایت چه دیدی؟ بگوی
شاخ ریحانی تو، یا برگ گل سوری؟ بگوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 865
1. شاخ ریحانی تو، یا برگ گل سوری؟ بگوی
آفتابی؟ یا پری، یا چهرهٔ نوری؟ بگوی
عاشقم، از عشق من گر به گمانی بگوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 866
1. عاشقم، از عشق من گر به گمانی بگوی
چاره ندانم که چیست؟ آنچه تو دانی بگوی
با دل تنگ من از تنگ شکر هیچ مگوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 867
1. با دل تنگ من از تنگ شکر هیچ مگوی
چون ترا از دل من نیست خبر هیچ مگوی
دل سرای خاص داشت از مجلس عامش مگوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 868
1. دل سرای خاص داشت از مجلس عامش مگوی
جان چو با جانان نشست از پیک و پیغامش مگوی
رخ باز نهادم به سماوات الهی از اوحدی مراغه‌ای غزل 869
1. رخ باز نهادم به سماوات الهی
تا بر سر گردون بزنم نوبت شاهی