گلا، عنان عزیمت به از اوحدی مراغه‌ای غزل 870
1. گلا، عنان عزیمت به بوستان چه دهی؟
بتا، تعلق خاطر به سرو وبان چه دهی؟
...
ای آنکه ز هجر تو ندیدیم از اوحدی مراغه‌ای غزل 871
1. ای آنکه ز هجر تو ندیدیم رهایی
باز آی، که دل خسته شد از بار جدایی
...
ای از گل سوری دهنت غنچه از اوحدی مراغه‌ای غزل 872
1. ای از گل سوری دهنت غنچه نمایی
وی بر سمن از سنبل تر غالیه سایی
...
به پیمانی نمی‌پویی، از اوحدی مراغه‌ای غزل 873
1. به پیمانی نمی‌پویی، به پیوندی نمی‌پایی
دلم ز اندیشه خون کردی که بس مشکل معمایی!
...
دلم زخم بلا دارد ز چشم از اوحدی مراغه‌ای غزل 874
1. دلم زخم بلا دارد ز چشم تیر بالایی
که دارد چون کمر بستی و همچون زلف لالایی
...
دمشق عشق شد این شهر از اوحدی مراغه‌ای غزل 875
1. دمشق عشق شد این شهر و مصر زیبایی
ز حسن طلعت این دلبران یغمایی
...
گر چه در کوی وفا جا نگرفتی از اوحدی مراغه‌ای غزل 876
1. گر چه در کوی وفا جا نگرفتی و سرایی
ما نبردیم ز کوی طلبت رخت به جایی
...
هرگزت عادت نبود این از اوحدی مراغه‌ای غزل 877
1. هرگزت عادت نبود این بی‌وفایی
غیر ازین نوبت که در پیوند مایی
...
ای در دل من چو جان کجایی؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 878
1. ای در دل من چو جان کجایی؟
وی از نظرم نهان کجایی؟
...
چه شود کز سر رحمت به از اوحدی مراغه‌ای غزل 879
1. چه شود کز سر رحمت به سرم باز آیی؟
در وصلی بگشایی ز درم باز آیی؟
...
با دشمنان ما شد هم خانه از اوحدی مراغه‌ای غزل 880
1. با دشمنان ما شد هم خانه آشنایی
کرد از فراق ما را دیوانه آشنایی
...
ای نافهٔ چینی ز سر زلف از اوحدی مراغه‌ای غزل 881
1. ای نافهٔ چینی ز سر زلف تو بویی
ماه از هوست هر سرمه چون سر مویی
...