چون است به درد دیگران از اوحدالدین کرمانی رباعی 61
1. چون است به درد دیگران درمانی
آنگه که به درد ما رسی درمانی
ای شب مدد جان و جوانیم از اوحدالدین کرمانی رباعی 62
1. ای شب مدد جان و جوانیم تویی
سرمایهٔ عمر جاودانیم تویی
با ما خبری نداری از اوحدالدین کرمانی رباعی 63
1. با ما خبری نداری ای بینایی
از روی تو گل همی کند رعنایی
ای سوخته و ساخته از اوحدالدین کرمانی رباعی 64
1. ای سوخته و ساخته در کار تو من
ای جان و دلم باخته در کار تو من
سهل است مرا یاد از اوحدالدین کرمانی رباعی 65
1. سهل است مرا یاد تو افزون کردن
یا دامن دل را سگ پرخون کردن
هرگز نرود مهر تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 66
1. هرگز نرود مهر تو پاک از دل من
گر نیز شود زیر زمین منزل من
امروز چنان گفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 67
1. امروز چنان گفت نگارم با من
کاین سوز نمی رسد به هر تردامن
بنگر تو بدان ماه از اوحدالدین کرمانی رباعی 68
1. بنگر تو بدان ماه فروز دل من
باور نکنی قصّهٔ سوز دل من
ای عادت تو وعدهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 69
1. ای عادت تو وعدهٔ باطل دادن
در جام شکر شربت قاتل دادن
دل را چه محل کاو از اوحدالدین کرمانی رباعی 70
1. دل را چه محل کاو بپذیرد غم او
جان را چه خطر بود که گیرد کم او
بی روی تو دل گفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 71
1. بی روی تو دل گفت چه کار آید ازو
جز ناله که هر دمی هزار آید ازو
شاد است همه عمر از اوحدالدین کرمانی رباعی 72
1. شاد است همه عمر نکوخواه از تو
دشمن کور است گاه و بیگاه از تو