الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة - الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 گر دل زتو بگسلد فراموشش باد وز باد تو در آتش غم جوشش باد

2 وآن کس که زسودای تو عیشی دارد گر دشمن جان من بود نوشش باد

1 نفس سره ام همّت گردون نکشد رگ از تن من به جز فریدون نکشد

2 سالوس نمی کنم ولی گر بکنم سالوس کنم که گاو گردون نکشد

1 در کوزه نشست گل چو رخسارش دید تا خون دلش در دل قاروره چکید

2 او نیز نشست از سر طنز و طرب خون دل گل در رخ چون گل مالید

1 گفتم که شبی با تو توانم دم زد؟ ابرو ز سر خشم خم اندر خم زد

2 گفتم بخرم به زر وصالت روزی لعلی بگزید و گوهری برهم زد

1 بلبل همه شب به درد دل می نالید خون دل خود در رخ خود می مالید

2 می گفت که گل به زیر پا می سپرند زین پس به چمن مرا بباید نالید

1 گر هیچ سوی زلف تو راهی باشد هر تار به دست دادخواهی باشد

2 جز زلف و رخت هیچ سالی ندهد یک شب که درازتر زماهی باشد

1 قصّاب چو گوشت از سر دست بداد در پهلوی دل زد که خریدار افتاد

2 سالی به امید گرد ران بر در او خوردم جگر و عاقبتم گردن داد

1 هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد اندر دهن و لب چو شکر گیرد

2 گر بار دگر به پهلوی کشته نهد از بوی لبش زندگی از سر گیرد

1 چشم سیهت که ناف آهو دارد در هر مژه صد هزار جادو دارد

2 از درج دلم گوهر عقلم گم شد زنهار بگو تا بدهد کاو دارد

1 فریاد که آن سرو چمن می‌جنبد وآن راحت جان انجمن می‌جنبد

2 او بخت من است از آنک خواب‌آلود است غمگینم از آنک بخت من می‌جنبد