الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة - الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 در راه کرم کوه به کاهی بخشند صد گونه گناه را به آهی بخشند

2 آن روز که خلعت سعادت پوشند صد مجرم را به بی گناهی بخشند

1 آنجا که عنایت خدایی باشد فسق آخر به زپارسایی باشد

2 و آنجای که قهر کبریایی باشد سجّاده نشین کلیسیایی باشد

1 قصّاب چو گوشت از سر دست بداد در پهلوی دل زد که خریدار افتاد

2 سالی به امید گرد ران بر در او خوردم جگر و عاقبتم گردن داد

1 هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد اندر دهن و لب چو شکر گیرد

2 گر بار دگر به پهلوی کشته نهد از بوی لبش زندگی از سر گیرد

1 گفتم اثری از غم تو می باید وآنگه پس از آن اگر بمیرم شاید

2 گفتا هوسی به خاک می بنمایی غم دست به خون چون تویی نالاید

1 از بخت بدت اگر شکایت باشد یا درد دلت ازو به غایت باشد

2 زنهار به انتقام مشغول مشو بد را بدی خویش کفایت باشد

1 غوّاصان را اگرچه بیمی نبود در هر صدفی دُرّ یتیمی نبود

2 در عمر به نادر آنچنانی افتد وآن دولت هر سیه گلیمی نبود

1 نفس سره ام همّت گردون نکشد رگ از تن من به جز فریدون نکشد

2 سالوس نمی کنم ولی گر بکنم سالوس کنم که گاو گردون نکشد

1 آن خط که از آن ماه دل افروز دمد بر رغم من خستهٔ دلسوز دمد

2 تا شب دمد از روز مرا آسان است زان می ترسم که از شبم روز دمد

1 می آید و بی دل دو هزار از چپ و راست می دید نهانی که که افتاد و که خاست

2 برطرف کمر نبشته از زر سطری کافغان شما ازین میان خواهد خاست