در پختن سودای تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 97
1. در پختن سودای تو چون من خامم
توسن شد و بی ثبات طبع و گامم
ای غم تو مراد من از اوحدالدین کرمانی رباعی 98
1. ای غم تو مراد من به جان در مشکن
وی هجر به سینه ام سنان در مشکن
چون تو به ادب شوی از اوحدالدین کرمانی رباعی 99
1. چون تو به ادب شوی سوی حق نگران
خوش باشی و خوش شوند از تو دگران
از آن لطیف تر بت از اوحدالدین کرمانی رباعی 100
1. از آن لطیف تر بت دلکش بین
وز مشک خطی کشیده بر آتش بین
ای دوست اگر گوهر از اوحدالدین کرمانی رباعی 101
1. ای دوست اگر گوهر کان می‌طلبی
در بوتهٔ دل نقد روان می‌طلبی
از بس که غم دنییِ از اوحدالدین کرمانی رباعی 102
1. از بس که غم دنییِ مردار خوری
نه کار کنی و نه غم کار خوری
یک حاجت بی‌دلی از اوحدالدین کرمانی رباعی 103
1. یک حاجت بی‌دلی روا می‌نکنند
یک وعدهٔ عاشقی وفا می‌نکنند