در پختن سودای تو چون من خامم از اوحدالدین رباعی 97
1. در پختن سودای تو چون من خامم
توسن شد و بی ثبات طبع و گامم
ای غم تو مراد من به جان در مشکن از اوحدالدین رباعی 98
1. ای غم تو مراد من به جان در مشکن
وی هجر به سینه ام سنان در مشکن
چون تو به ادب شوی سوی حق نگران از اوحدالدین رباعی 99
1. چون تو به ادب شوی سوی حق نگران
خوش باشی و خوش شوند از تو دگران
از آن لطیف تر بت دلکش بین از اوحدالدین رباعی 100
1. از آن لطیف تر بت دلکش بین
وز مشک خطی کشیده بر آتش بین
ای دوست اگر گوهر کان می‌طلبی از اوحدالدین رباعی 101
1. ای دوست اگر گوهر کان می‌طلبی
در بوتهٔ دل نقد روان می‌طلبی
از بس که غم دنییِ مردار خوری از اوحدالدین رباعی 102
1. از بس که غم دنییِ مردار خوری
نه کار کنی و نه غم کار خوری
یک حاجت بی‌دلی روا می‌نکنند از اوحدالدین رباعی 103
1. یک حاجت بی‌دلی روا می‌نکنند
یک وعدهٔ عاشقی وفا می‌نکنند