الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة - الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 در هر هوسی دل نگران کوشیدن با خود بودن بود در آن کوشیدن

2 دانی که به ترک خویشتن گفتن چیست از بهر مراد دیگران کوشیدن

1 ترکی مکن ای ترک خطایی با من نادیده خطایی به خطایی با من

2 زین پس به خطت من به خطا پا ننهم گر زانک به وصل در خط آیی با من

1 ای عقل همیشه از طرب تنها باش وای صبر درین واقعه اندروا باش

2 ای دل تو به پای بسته از دست مده وای جان زدست رفته پابرجا باش

1 گر با من خسته دل بیفتد رایش جان و دل و دیده هر سه سازم جایش

2 وآنگاه مرا زغایت سودایش روزی بینی بمرده اندر پایش

1 بادا! چو رسی به زلف مشک افشانش در گوش بگوی این سخن پنهانش

2 کان شیفته را کز تو فلک دور افکند یاد تو همی کرد برآمد جانش

1 سیمین زنخت که حسن خواند استادش آوخ که ستاره در وبال افتادش

2 زآن پیش که بس توبهٔ ابدال شکست پشمینه که پوشید مبارک بادش

1 چون دید دلم عارض شهر آرایش سر بر پایش نهاد از سودایش

2 دانی که چرا فتاد زلفش در پای تا بردارد سر دلم از پایش

1 یا من به چه دل زنم دَرِ سودایش یا من چه سگم که دیده سازم جایش

2 گر دست رسد جملهٔ معصومان را در دیده کشند جمله خاک پایش

1 آنها که فلک وفا نکرد ایشان را وصل من و تو بد اوفتاد ایشان را

2 خواهند مرا زخدمتت باز بُرند یارب که زبان بریده باد ایشان را

1 هر محنت و هر بلا که در جان من است از دست دل نبوده فرمان من است

2 شرط ادب این است که گفتم، ورنه درد من از آن است که درمان من است