الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة - الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 گر با همه ای که بی منی بی همه ای گر بی همه ای که با منی با همه ای

2 گر شاه جهانی و امیر همه ای چون مرگ به تو رسد اسیر همه ای

1 بی روی تو دل گفت چه کار آید ازو جز ناله که هر دمی هزار آید ازو

2 می گرید تا خاک شود وز گل او نی روید و ناله های زار آید ازو

1 چون دید دلم که شکل موزون داری خود را به تو داد تا توَش چون داری

2 دل جام جهان نماست نه جام شراب کش روز و شب از فراق پرخون داری

1 هر روز دلم در طلب دلداری بنهاده به نزد خویشتن بازاری

2 هر جا که شکر لبی و گل رخساری ما را همه درخور است مشکل کاری

1 گر دل زتو وصل دید اگر هجران دید از غایت اخلاص همه یکسان دید

2 تو جان منی اگر نبینم چه عجب شرط است که جان خویش را نتوان دید

1 چون است به درد دیگران درمانی آنگه که به درد ما رسی درمانی

2 من صبر کنم تا تو ازو درمانی آیی به درم چو حلقه بر در مانی

1 هرگز نرود مهر تو پاک از دل من گر نیز شود زیر زمین منزل من

2 صد سال برآید و بپوسد تن من هم بوی وصال تو دمد از گل من

1 ای عادت تو وعدهٔ باطل دادن در جام شکر شربت قاتل دادن

2 وآن زلف شکستهٔ تو را دادم دل کز لطف بود شکسته را دل دادن

1 چون تو به ادب شوی سوی حق نگران خوش باشی و خوش شوند از تو دگران

2 ساکن باشی و چون جمادی به ولیک می کن حرکت ولی نه چون جانوران

1 مستم کن و هرچه هست بستان و برو در چارسوی بلا بخوابان و برو

2 ور زانچ بخواهی که نشینی با من منشین به وصال خویش بنشان و برو