خطی که بر آن عارض از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. خطی که بر آن عارض چون مه کردند
زان خط دل صد سوخته گمره کردند
...
هم آه من سوخته کاری از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. هم آه من سوخته کاری بکند
وین جور تو را چرخ شماری بکند
...
از عشق تو جان من از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. از عشق تو جان من جنون می بیند
در سینهٔ من ازو سکون می بیند
...
دل چون دل من غمزده از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. دل چون دل من غمزده نتواند بود
صد واقعه برهم زده نتواند بود
...
عاشق چه کند چو دل از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. عاشق چه کند چو دل به دستش نبود
مفلس چه سخا کند چو هستش نبود
...
مِهر تو چو مُهر از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. مِهر تو چو مُهر از نگینم نرود
سودای تو از دل حزینم نرود
...
گر عکس رخت زدیده از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. گر عکس رخت زدیده بگسسته شود
از هر مژه صد قطرهٔ خون بسته شود
...
کامل صفتی راه فنا از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. کامل صفتی راه فنا می پیمود
ناگه گذری کرد به دریای وجود
...
روی تو که مَه را از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. روی تو که مَه را زخود افزون ننهد
سر بر خط هیچ کس به افسون ننهد
...
من بندهٔ آنم که از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. من بندهٔ آنم که دلی برباید
یا دل به کسی دهد که جان افزاید
...
از رنگ رخش گل به از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. از رنگ رخش گل به فغان می آید
وز لعل لبش شکر به جان می آید
...
گلبرگ ز روی چو مهت از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. گلبرگ ز روی چو مهت شاید چید
مشک از سر زلف سیهت شاید چید
...