رباعیات الحاقی در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 در عشق تو دل رفت و زجان می ترسم وز هجر و زمرگِ ناگهان می ترسم

2 گر زار کُشی مرا نمی ترسم از آن بیزار زمن شوی از آن می ترسم

1 زین گونه که حال ناپسندیدهٔ ماست حسن رخ او نه درخور دیدهٔ ماست

2 اومیدی اگر در دل شوریدهٔ ماست سوداست که در دماغ پوسیدهٔ ماست

1 عشق تو به عالم دل آمد سرمست صد جام شراب بی نیازی در دست

2 جرعهٔ تو کلاه کفر و ایمان بربود لعل تو قبول زهد و تقوی بشکست

1 یاد تو کنم زچشم من خون بچکد خون از دل ابرو چشم گردون بچکد

2 چشمم زتو چون برید خونش بچکد شک نیست که از بریدگی خون بچکد

1 آوازهٔ آواز تو در خلق گرفت زاهد زتو ترک شمله و دلق گرفت

2 آواز تو بسته نیست لیکن دو سه روز طعم شکر از لب تو در حلق گرفت

1 دانم که بتم چو لؤلؤی مکنون است رنگ دو رخش به رنگ آذرگون است

2 قدّ و خد و خال و زلف و اندام و تنش سرو و گل و مشک و قیر و عاج و خون است

1 نقّاش رخت اگر نه یزدان بودی استاد تو در نقش تو حیران بودی

2 گر داغ تو ای دوست نه بر جان بودی در عشق تو جان سپردن آسان بودی

1 تا ظن نبری که من کمت می‌بینم بی‌زحمت دیده هر دمت می‌بینم

2 ممکن نبود که شرح آن نتوان داد آن شادی‌ها که از غمت می‌بینم

1 بس کز تو دوم در به در و کوی به کوی تاریک شدم چون شب و باریک چو موی

2 فی الجمله به هر صفت که خواهی می دار کان پشت ندارم که بگردانم روی

1 دوش از سر پای یار با من بنشست باز از سر دست عهدم امروز شکست

2 نه غمگین امروز کان از سر پای بود این از سر دست