در عشق تو دل رفت و زجان می ترسم از اوحدالدین رباعی 61
1. در عشق تو دل رفت و زجان می ترسم
وز هجر و زمرگِ ناگهان می ترسم
من عشق تو را به صد ملامت بکشم از اوحدالدین رباعی 62
1. من عشق تو را به صد ملامت بکشم
گر آه کنم به جان غرامت بکشم
تا ظن نبری که من کمت می‌بینم از اوحدالدین رباعی 63
1. تا ظن نبری که من کمت می‌بینم
بی‌زحمت دیده هر دمت می‌بینم
تا ظن نبری که من دوی می بینم از اوحدالدین رباعی 64
1. تا ظن نبری که من دوی می بینم
هر لحظه فتوحی به نوی می بینم
گر بنوازی بندهٔ مقبول توَم از اوحدالدین رباعی 65
1. گر بنوازی بندهٔ مقبول توَم
گر ننوازی چاکر معزول توَم
نه ما به سر رشته شدن بتوانیم از اوحدالدین رباعی 66
1. نه ما به سر رشته شدن بتوانیم
نه رشته به دیگری سپردن دانیم
در می نگرم زنیک و بد هیچ نیم از اوحدالدین رباعی 67
1. در می نگرم زنیک و بد هیچ نیم
وز جملهٔ این داد و ستد هیچ نیم
بر سینه زنان از هوس و جامه دران از اوحدالدین رباعی 68
1. بر سینه زنان از هوس و جامه دران
چون شیفتگان جامه به هر جا مدران
سهل است مرا بر سر خنجر بودن از اوحدالدین رباعی 69
1. سهل است مرا بر سر خنجر بودن
در پای مراد خویش بی سر بودن
ای دل به در دوست تولّا می کن از اوحدالدین رباعی 70
1. ای دل به در دوست تولّا می کن
از دور به درگهش تمنّا می کن
ای وصل تو مایهٔ تن آسانی من از اوحدالدین رباعی 71
1. ای وصل تو مایهٔ تن آسانی من
وی هجر تو غایت پریشانی من
دل مغز حقیقت است و تن پوست، ببین از اوحدالدین رباعی 72
1. دل مغز حقیقت است و تن پوست، ببین
در کسوت پوست جلوهٔ دوست ببین