رباعیات الحاقی در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 زنهار در آن دو چشم مخمور نگر واندر لب همچو نوشش از دور نگر

2 بر دست گرفت نور باروی چو ماه یعنی که بیا نور علی نور نگر

1 گر بنگ خوری ای به رخ خوبان، خور بنیوش چنان که گویمت زان سان خور

2 بسیار مخور، فاش مکن، ورد مساز اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور

1 از خوان زمانه نیم نانی کم گیر چون مایه بود سود و زیانی کم گیر

2 تا کی گویی حشمت اربل مگذار ای هیچ ندیده کُرد خوانی کم گیر

1 با دل گفتم صحبت شاهی کم گیر چون سر بنهاده ای کلاهی کم گیر

2 دل گفت تو خوش باش که من آزادم کردی دیکی و خانقاهی کم گیر

1 آنها که ندانند حقیقت زمجاز مشغول نمازند به شبهای دراز

2 من فارغ از آنم که درین خلوت راز یک لحظه نیاز به زصد سال نماز

1 در عشق توام هر نفس اندوه تو بس در درد توام دسترس اندوه تو بس

2 در تنهایی که یار باید صد کس کس نیست مرا هیچ کس اندوه تو بس

1 دارم زتو اشتیاق چندانک مپرس دردی است به اتّفاق چندانک مپرس

2 دستی که به دامن وصالت زدمی بر سر زدم از فراق چندانک مپرس

1 خود را به هوس مدار در پای دریغ ترسم که شوی غرقه به دریای دریغ

2 فرمان برو بر دریغ مگذار جهان زان پیش که سودت نکند وای دریغ

1 گر فخر به من نمی رسد عار اینک ور نور به من نمی رسد نار اینک

2 گر خانقه و خرقه و شیخی نبود ناقوس و کلیسیا و زنّار اینک

1 از دوست به هر رهگذری می پرسم وز هر که بیابم خبری می پرسم

2 تا دشمن بدسگال واقف نشود در دل وی و من از دگری می پرسم