رباعیات الحاقی در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 در عشق تو دل رفت و زجان می ترسم وز هجر و زمرگِ ناگهان می ترسم

2 گر زار کُشی مرا نمی ترسم از آن بیزار زمن شوی از آن می ترسم

1 من عشق تو را به صد ملامت بکشم گر آه کنم به جان غرامت بکشم

2 گر عمر وفا کند جفاهای تو را آخر کم از آن که تا قیامت بکشم

1 تا ظن نبری که من کمت می‌بینم بی‌زحمت دیده هر دمت می‌بینم

2 ممکن نبود که شرح آن نتوان داد آن شادی‌ها که از غمت می‌بینم

1 تا ظن نبری که من دوی می بینم هر لحظه فتوحی به نوی می بینم

2 جان و دل من جمله بُوی می دانم چشم و سر من جمله بُوی می بینم

1 گر بنوازی بندهٔ مقبول توَم گر ننوازی چاکر معزول توَم

2 با ردّ و قبول تو مرا کاری نیست زیرا که به هر دو کار مشغول توَم

1 نه ما به سر رشته شدن بتوانیم نه رشته به دیگری سپردن دانیم

2 هر یک به بهانه ای فرو می مانیم قصه چه کنم که جمله سرگردانیم

1 در می نگرم زنیک و بد هیچ نیم وز جملهٔ این داد و ستد هیچ نیم

2 با من چو تو باشی همه خود می باشم ورنه من بیچاره به خود هیچ نیم

1 بر سینه زنان از هوس و جامه دران چون شیفتگان جامه به هر جا مدران

2 رخساره به خون دیده می شوی ولیک مگذار که آلوده شود جامه در آن

1 سهل است مرا بر سر خنجر بودن در پای مراد خویش بی سر بودن

2 تو آمده ای که ملحدی را بکشی غازی چو تویی رواست کافر بودن

1 ای دل به در دوست تولّا می کن از دور به درگهش تمنّا می کن

2 نومید مشو از در او باز نگرد در می زن و سر نیز تقاضا می کن