رباعیات الحاقی در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 افسوس که دیدهٔ نکوبینت نیست چشمی به عیوب خوش فروبینت نیست

2 در جملهٔ ذرّات جهان از بد و نیک او هست ولی دیدهٔ او بینت نیست

1 در مدرسه ها مایهٔ گفتارم نیست در بتکده ها صلیب و زنّارم نیست

2 سرتاسر بازار به هیچم نخرند آخر چه متاعم که خریدارم نیست

1 در عالم دون دلِ کسی یافته نیست کاندر تف غم به سالها تافته نیست

2 تا کی گویی سیه گلیم است فلان مسکین چه کند به دست خود بافته نیست

1 آن کس که هزار عالم از رنگ نگاشت رنگ من و تو کجا برد ای ناداشت

2 این رنگ همه هوس بود یا پنداشت او بی رنگ است رنگ او باید داشت

1 افسوس که اطراف رخت خا[ر] گرفت زاغ آمد و لاله را به منقار گرفت

2 سیماب زنخدان تو آورد غمباد شنگرف لب لعل تو زنگار گرفت

1 آوازهٔ آواز تو در خلق گرفت زاهد زتو ترک شمله و دلق گرفت

2 آواز تو بسته نیست لیکن دو سه روز طعم شکر از لب تو در حلق گرفت

1 عیسی به فلک رسید خر خشم گرفت داود زبور خواند کر خشم گرفت

2 از بیشه به بازار بیامد شیری موشی به دکان پیله ور خشم گرفت

1 یار آمد و گفت خسته می دار دلت دایم به امید بسته می دار دلت

2 ما را به شکستگان نظرها باشد ما را خواهی شکسته می دار دلت

1 ای روی تو از لطافت آیینهٔ روح خواهم که قدمهای خیالت به صبوح

2 بر دیده نهم ولی زتیغ مژه ام ترسم که شود پای خیالت مجروح

1 نه مهر تو در دل حزین می گنجد نه مُهر تو در هیچ نگین می گنجد

2 جان خوانمت ارچه بیش از اینی لیکن در کالبد جسد همین می گنجد