افسوس که اطراف از اوحدالدین کرمانی رباعی 25
1. افسوس که اطراف رخت خا[ر] گرفت
زاغ آمد و لاله را به منقار گرفت
...
آوازهٔ آواز تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 26
1. آوازهٔ آواز تو در خلق گرفت
زاهد زتو ترک شمله و دلق گرفت
...
عیسی به فلک رسید از اوحدالدین کرمانی رباعی 27
1. عیسی به فلک رسید خر خشم گرفت
داود زبور خواند کر خشم گرفت
...
یار آمد و گفت خسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 28
1. یار آمد و گفت خسته می دار دلت
دایم به امید بسته می دار دلت
...
ای روی تو از لطافت از اوحدالدین کرمانی رباعی 29
1. ای روی تو از لطافت آیینهٔ روح
خواهم که قدمهای خیالت به صبوح
...
نه مهر تو در دل حزین از اوحدالدین کرمانی رباعی 30
1. نه مهر تو در دل حزین می گنجد
نه مُهر تو در هیچ نگین می گنجد
...
از صدق دل مرده جهان از اوحدالدین کرمانی رباعی 31
1. از صدق دل مرده جهان بین گردد
مر صادق را کار به آیین گردد
...
لعلش که دو صد گنج از اوحدالدین کرمانی رباعی 32
1. لعلش که دو صد گنج نهانی دارد
منشور بقای جاودانی دارد
...
بر برگ گلت مورچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 33
1. بر برگ گلت مورچه ره خواهد کرد
بر لاله بنفشه تکیه گه خواهد کرد
...
در خاک نگه کند چو از اوحدالدین کرمانی رباعی 34
1. در خاک نگه کند چو با ما نگرد
از غیرت آنکه دیده بر ما فکند
...
یاد تو کنم زچشم از اوحدالدین کرمانی رباعی 35
1. یاد تو کنم زچشم من خون بچکد
خون از دل ابرو چشم گردون بچکد
...
خطها که خدت را به از اوحدالدین کرمانی رباعی 36
1. خطها که خدت را به مصاف آمده اند
تا ظن نبری که از گزاف آمده اند
...