رباعیات الحاقی در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 عیسی به فلک رسید خر خشم گرفت داود زبور خواند کر خشم گرفت

2 از بیشه به بازار بیامد شیری موشی به دکان پیله ور خشم گرفت

1 افسوس که اطراف رخت خا[ر] گرفت زاغ آمد و لاله را به منقار گرفت

2 سیماب زنخدان تو آورد غمباد شنگرف لب لعل تو زنگار گرفت

1 امروز که یار من مرا مهمان است بخشیدن جان و دل مرا فرمان است

2 نامرد بود که او نسازد با کس آن کس که بساخت با همه مرد آن است

1 من بندهٔ آنم که دلی برباید یا دل به کسی دهد که جان افزاید

2 وآن کس که نه عاشق و نه معشوق کسی است در ملک خدا اگر نباشد شاید

1 گر فخر به من نمی رسد عار اینک ور نور به من نمی رسد نار اینک

2 گر خانقه و خرقه و شیخی نبود ناقوس و کلیسیا و زنّار اینک

1 خود را به هوس مدار در پای دریغ ترسم که شوی غرقه به دریای دریغ

2 فرمان برو بر دریغ مگذار جهان زان پیش که سودت نکند وای دریغ

1 عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت دل خون شد و عقل رفت و صبرم بگریخت

2 زاین واقعه هیچ دوست دستم نگرفت جز دیده که هر چه داشت در پایم ریخت

1 چون تیر اجل رسد سپرها هیچ است این محتشمی و زور و زرها هیچ است

2 تا بتوانی دست زنیکی بمدار نیکی آن است که نیک است دگرها هیچ است

1 آن را که زبان و سینه یکتاست کجاست بر شرع وفا و سیرت راست کجاست

2 آن چشم که عیب دیگران بیند هست چشمی که به عیب خویش بیناست کجاست

1 دل چون دل من غمزده نتواند بود صد واقعه برهم زده نتواند بود

2 تا شربت عالم نشود خونابه قوت من ماتمزده نتواند بود