مهمان جهان یکشبه از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. مهمان جهان یکشبه بنمای که بود
کش روز سیه نکرد این چرخ کبود
محراب چمن را زگل از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. محراب چمن را زگل آمد قندیل
وز باد به یک هفته فرو مرد ذلیل
اسباب فلک چو مهره از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. اسباب فلک چو مهره بشمرد به خاک
کس را ننواخت تاش نسپرد به خاک
پروانگکی به پیش از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. پروانگکی به پیش شمعی بپرید
در گوشهٔ شمع گوشهٔ یک تنه دید
چون از پی دلبر دل از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. چون از پی دلبر دل شوریده برفت
وز غایت آرزوش دزدیده برفت
بی روی تو گرچه رهگذر از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. بی روی تو گرچه رهگذر جای گل است
ما را نه غم باغ و نه پروای گل است
انعام تو عام است از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. انعام تو عام است و دلم بی بهر است
تریاک کزو هلاک خیزد زهر است
چون معترفم بدانچ از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. چون معترفم بدانچ سرمستی هست
در حضرتت افلاس و تهیدستی هست
بیچاره دل شکسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. بیچاره دل شکسته چون بستهٔ تست
بی مرهم وصل هر زمان خستهٔ تست
دلدار چو دید خسته از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. دلدار چو دید خسته و غمگینم
آمد نفسی نشست بر بالینم
از باد صبا دلم چو از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت
بگذاشت مرا و جست و جوی تو گرفت
هر جا که سری است از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. هر جا که سری است پر زسودای شماست
هر جا که دلی است پر تمنای شماست