گر جور کنی از تو فغان نتوان کرد از اوحدالدین رباعی 49
1. گر جور کنی از تو فغان نتوان کرد
ور لطف کنی تکیه بر آن نتوان کرد
زین گونه که طبع سرکش دلبر ماست از اوحدالدین رباعی 50
1. زین گونه که طبع سرکش دلبر ماست
اومید وصال تو نه اندر خور ماست
چندانک منم هزار چندان غم تست از اوحدالدین رباعی 51
1. چندانک منم هزار چندان غم تست
بر جان من شیفته زین سان غم تست
بی آنک شود زما گناهی پیدا از اوحدالدین رباعی 52
1. بی آنک شود زما گناهی پیدا
هر روز کنندمان به نوعی رسوا
تا کی سخن حال مشوّش گویم از اوحدالدین رباعی 53
1. تا کی سخن حال مشوّش گویم
تا چند حدیث یار سرکش گویم
تا یوسف دل را نکنی از بن چاه از اوحدالدین رباعی 54
1. تا یوسف دل را نکنی از بن چاه
یعقوب خرد ضریر باشد در راه
تو چیز طلب کت بستاند زهمه از اوحدالدین رباعی 55
1. تو چیز طلب کت بستاند زهمه
یا همتت آستین فشاند زهمه
دل بر طرب و عیش نهادن بهتر از اوحدالدین رباعی 56
1. دل بر طرب و عیش نهادن بهتر
از جان گره غمان گشادن بهتر
هر چند که عقل داری و دیده و هوش از اوحدالدین رباعی 57
1. هر چند که عقل داری و دیده و هوش
ایمن مشو و به دیگران پرده بپوش
آن کس که گل وجود آدم بکند از اوحدالدین رباعی 58
1. آن کس که گل وجود آدم بکند
شاید که از آن هزار یک دم بکند
گر بر سر بحر علم بینا گردی از اوحدالدین رباعی 59
1. گر بر سر بحر علم بینا گردی
ور زانک نظیر ابن سینا گردی
نقش تو دَرون دیده بنگاشته به از اوحدالدین رباعی 60
1. نقش تو دَرون دیده بنگاشته به
وین دیده به دیدار تو واداشته به