افسوس که عمر رفت در گفت و شنید از اوحدالدین رباعی 85
1. افسوس که عمر رفت در گفت و شنید
وز نور وصال پرتوی نیست پدید
کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار از اوحدالدین رباعی 86
1. کرده است مرا عشق تو زان گونه شکار
کز مستی عشق تو نگردم هشیار
با عشق تو چون فتاده ما را سروکار از اوحدالدین رباعی 87
1. با عشق تو چون فتاده ما را سروکار
گو بر سر ما تیر ملامت می بار
در عشق تو دل را نبود هیچ فتور از اوحدالدین رباعی 88
1. در عشق تو دل را نبود هیچ فتور
از سایهٔ تست چشم جانم پرنور
ای دل بر یار گر نمی یابی بار از اوحدالدین رباعی 89
1. ای دل بر یار گر نمی یابی بار
پادار وزو تو سر مگردان زنهار
عشق تو کزو رمند مردان چون شیر از اوحدالدین رباعی 90
1. عشق تو کزو رمند مردان چون شیر
مردی ورزد زجان خود آمده سیر
هر دل که غم عشق تو را گشت شکار از اوحدالدین رباعی 91
1. هر دل که غم عشق تو را گشت شکار
با کعبه و بتخانه ندارد پیکار
تا چند حدیث قامت و زلف و عذار از اوحدالدین رباعی 92
1. تا چند حدیث قامت و زلف و عذار
تا کی باشی تو طالب بوس و کنار
عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز از اوحدالدین رباعی 93
1. عشق آفت نقصان نپذیرد هرگز
وین آینه زنگار نگیرد هرگز
گر در ره عشق او نباشی سرباز از اوحدالدین رباعی 94
1. گر در ره عشق او نباشی سرباز
زنهار مکن حدیث عشقش آغاز
شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز از اوحدالدین رباعی 95
1. شمع است رخ خوب تو پروانه طِراز
سودات مفرح است دیوانه فراز
در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس از اوحدالدین رباعی 96
1. در عشق توَم ذخیره ناکامی و بس
پایان غم تو بی سرانجامی و بس