عاشق مطلب اگرچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 73
1. عاشق مطلب اگرچه مشهور بود
تا سر دارد زیار مهجور بود
عشقت به نظارهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 74
1. عشقت به نظارهٔ دلم می آید
تا در بندش چگونه می فرساید
آن کس که دلی را به از اوحدالدین کرمانی رباعی 75
1. آن کس که دلی را به تو آسان بدهد
جان نیز به حق کز بُن دندان بدهد
عشّاق کجا زبوی از اوحدالدین کرمانی رباعی 76
1. عشّاق کجا زبوی و رنگ اندیشند
یا از غم هجر و دل تنگ اندیشند
در بیشهٔ عشق شیربازی از اوحدالدین کرمانی رباعی 77
1. در بیشهٔ عشق شیربازی نبود
انصاف که کار عشق بازی نبود
وه وه که دلم به غم از اوحدالدین کرمانی رباعی 78
1. وه وه که دلم به غم گرفتار افتاد
در دام ستمگر و جگرخوار افتاد
عشقت صنما به زور از اوحدالدین کرمانی رباعی 79
1. عشقت صنما به زور و زر برناید
بی درد دل و خون جگر برناید
هر دل که زعشق او از اوحدالدین کرمانی رباعی 80
1. هر دل که زعشق او امانش نبود
جز بر در شاهد آستانش نبود
در کوی تو هیچ کس از اوحدالدین کرمانی رباعی 81
1. در کوی تو هیچ کس ره آسان نبرد
جز شیفتهٔ بی سر و سامان نبرد
عشق آن نبود که آرزو از اوحدالدین کرمانی رباعی 82
1. عشق آن نبود که آرزو می زاید
وز خط خوش و خال نکو می زاید
مخلوق زعاشقی نشان از اوحدالدین کرمانی رباعی 83
1. مخلوق زعاشقی نشان چون یابد
کز روح سبک شخص گران چون یابد
زاول که مرا عشق از اوحدالدین کرمانی رباعی 84
1. زاول که مرا عشق نگارم بُر بود
همسایهٔ من زنالهٔ من نغنود