در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند از اوحدالدین رباعی 61
1. در هیچ دلی عشق تو مأوا نکند
کاو را به هزار گونه رسوا نکند
در عالم عشق کفر ایمان باشد از اوحدالدین رباعی 62
1. در عالم عشق کفر ایمان باشد
آنجای گناه و توبه یکسان باشد
اول ره عشق تو مرا سهل نمود از اوحدالدین رباعی 63
1. اول ره عشق تو مرا سهل نمود
پنداشت رسد به منزل وصل تو زود
در عشق حلالی و حرامی نبود از اوحدالدین رباعی 64
1. در عشق حلالی و حرامی نبود
دشمن کامی و دوست کامی نبود
در عشق بسی زیر و زبرها باشد از اوحدالدین رباعی 65
1. در عشق بسی زیر و زبرها باشد
مر عاشق را بسی خطرها باشد
دل در پی عشق دوست سودا بینید از اوحدالدین رباعی 66
1. دل در پی عشق دوست سودا بینید
جان طالب وصل است، تمنّا بینید
هر سر که به تیغ عشق افکنده شود از اوحدالدین رباعی 67
1. هر سر که به تیغ عشق افکنده شود
در مرتبه بر ملایکش خنده شود
با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید از اوحدالدین رباعی 68
1. با عشق هزار قصّه گفتیم و شنید
وز وصل به من شیفته بویی برسید
عشق ارچه بدن را به جنون آراید از اوحدالدین رباعی 69
1. عشق ارچه بدن را به جنون آراید
از عشق همیشه جان و عقل افزاید
گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد از اوحدالدین رباعی 70
1. گفتی که چو باد عشق گرد انگیزد
از دیدهٔ تو سیل چرا می ریزد
آن کس که صریح با صراحی نبود از اوحدالدین رباعی 71
1. آن کس که صریح با صراحی نبود
در مذهب اهل عشق صاحی نبود
این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود از اوحدالدین رباعی 72
1. این شیوهٔ عشق هر خسی را نبود
وین واقعه هر بلهوسی را نبود