جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست از اوحدالدین رباعی 37
1. جز در دل و جان عاشقان جای تو نیست
واندر سر و عقل جز تمنّای تو نیست
از لذت عشق در جهان خوش تر چیست از اوحدالدین رباعی 38
1. از لذت عشق در جهان خوش تر چیست
جز جان دادن درین میان خوش تر چیست
این خوش پسران که در غمم می دارند از اوحدالدین رباعی 39
1. این خوش پسران که در غمم می دارند
جان تو که هردم به دمم می دارند
در عالم عشق صادقی باید کرد از اوحدالدین رباعی 40
1. در عالم عشق صادقی باید کرد
با هر چه رسد موافقی باید کرد
عشّاق دمی زقید هجران نرهند از اوحدالدین رباعی 41
1. عشّاق دمی زقید هجران نرهند
تا کام به زیر گام خود در ننهند
عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد از اوحدالدین رباعی 42
1. عشق آمد و صد گونه پریشانی کرد
در چهرهٔ دل هزار ویرانی کرد
از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد از اوحدالدین رباعی 43
1. از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد
واندوه زساز رفته ام باز آورد
در عشق مرا زجان و تن نامی ماند از اوحدالدین رباعی 44
1. در عشق مرا زجان و تن نامی ماند
شد بسته زفان و زان سخن نامی ماند
عشّاق به جان و دل غمت درگیرند از اوحدالدین رباعی 45
1. عشّاق به جان و دل غمت درگیرند
آن روز مباد کز تو دل برگیرند
در عشق سری و سرفرازی نخرند از اوحدالدین رباعی 46
1. در عشق سری و سرفرازی نخرند
خودبینی و کبر و بی نیازی نخرند
مردان ره عشق تو جانها دارند از اوحدالدین رباعی 47
1. مردان ره عشق تو جانها دارند
در حجرهٔ درد تو نهانها دارند
از عشق تو بوی مختصر نتوان برد از اوحدالدین رباعی 48
1. از عشق تو بوی مختصر نتوان برد
جز درد دل و سوز جگر نتوان برد