ماییم زدل دور از اوحدالدین کرمانی رباعی 253
1. ماییم زدل دور و ز دلبر مهجور
در درد بمانده ایم وز درمان دور
...
او را چه تمتّع از اوحدالدین کرمانی رباعی 254
1. او را چه تمتّع از جوانی باشد
کش بی تو حیات و زندگانی باشد
...
چون دید دل من اثر از اوحدالدین کرمانی رباعی 255
1. چون دید دل من اثر سوز فراق
شد منهزم از لشکر پیروز فراق
...
ای دلبر قصّاب از اوحدالدین کرمانی رباعی 256
1. ای دلبر قصّاب نه سر می دهیَم
نه شاخ امید هیچ بر می دهیَم
...
سرمایهٔ عمر عاقلان از اوحدالدین کرمانی رباعی 257
1. سرمایهٔ عمر عاقلان یک نفس است
پس همنفسی جو که جهان یک نفس است
...
مردار چه به کار از اوحدالدین کرمانی رباعی 258
1. مردار چه به کار خویش سرگردان است
هم چارهٔ او ازو بود گردانست
...
خه خه به چه گشته از اوحدالدین کرمانی رباعی 259
1. خه خه به چه گشته ای چنین دشمن دوست
وه وه به کدام مذهب این شیوه نکوست
...
اینها که زاسرار از اوحدالدین کرمانی رباعی 260
1. اینها که زاسرار قدَر بی خبرند
بی هیچ بهانه دشمن یکدگرند
...
گل گفت چو رخت ما از اوحدالدین کرمانی رباعی 261
1. گل گفت چو رخت ما به صحرا فکنند
وز رنگ وجود بوی بر ما فکنند
...
یاری که به وقت از اوحدالدین کرمانی رباعی 262
1. یاری که به وقت کار در کار آید
وی را چو طلب کنی دل افگار آید
...
ای دل همه آن بکن از اوحدالدین کرمانی رباعی 263
1. ای دل همه آن بکن که رایت باشد
جایی منشین که آن نه جایت باشد
...
با هر بد و نیک وا از اوحدالدین کرمانی رباعی 264
1. با هر بد و نیک وا نوازیم به طبع
بر هیچ کسی سرنفرازیم به طبع
...