بیماری دل نمی توان پنهان کرد از اوحدالدین رباعی 277
1. بیماری دل نمی توان پنهان کرد
وین درد به درمان نتوان آسان کرد
دست دل اگر به دامن یار زنیم از اوحدالدین رباعی 278
1. دست دل اگر به دامن یار زنیم
در دیدهٔ دشمن به جفا خار زنیم
خوبان همه گردن نفرازند آخر از اوحدالدین رباعی 279
1. خوبان همه گردن نفرازند آخر
یکباره چنین به بر نتازند آخر
هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟ از اوحدالدین رباعی 280
1. هنگام گل آمد به تماشا نرویم؟
یاران همه رفتند چرا ما نرویم؟
مادام که جویی تو حقیقت زمجاز از اوحدالدین رباعی 281
1. مادام که جویی تو حقیقت زمجاز
بر خود در هر درد سری کردی باز
یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر از اوحدالدین رباعی 282
1. یاری که نشد مرا به فرمان همه عمر
یک درد مرا نکرد درمان همه عمر
چون باد زمن می گذری چه توان کرد از اوحدالدین رباعی 283
1. چون باد زمن می گذری چه توان کرد
چون خاک رهم می سپری چه توان کرد
هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای از اوحدالدین رباعی 284
1. هر بد که توان کاشت تو آن کاشته ای
آزرم به هیچ روی نگذاشته ای
کو عقل که بندی زهوس بگشاید از اوحدالدین رباعی 285
1. کو عقل که بندی زهوس بگشاید
یا صبر که هنگام بلا برناید
کو دست که بند بسته بگشاید ازو از اوحدالدین رباعی 286
1. کو دست که بند بسته بگشاید ازو
یا همنفسی که دل برآساید ازو
آن را که دمی دمی به جانی ارزد از اوحدالدین رباعی 287
1. آن را که دمی دمی به جانی ارزد
یک ساعته صحبتش جهانی ارزد
کامل نشوی تو با قرین ناقص از اوحدالدین رباعی 288
1. کامل نشوی تو با قرین ناقص
ناقص مانی زهمنشین ناقص