الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 آن چیست که در چشم دل آید معنی وآن چیست کزو طرب فزاید معنی

2 آن شاهد دل که هست معشوق عیان هر لحظه به صورتی نماید معنی

1 دل را طمع وصل تو می بود و ندید جان در غم تو سوده شد و سود ندید

2 اندر طلب عشق تو ای جان و جهان من پاک بسوختم کسی دود ندید

1 بی دیدن تو بیم هلاک است مرا پیراهن صبرم همه چاک است مرا

2 وز فرقت دیدار تو ای جان و جهان یا رب چه عظیم دردناک است مرا

1 بر آتش سَودای تو ای جان افروز آسوده نیَم چو شمع از گریه و سوز

2 روز از غم هجر تو بسوزم تا شب شب در غم وصل تو بسوزم تا روز

1 خوبان همه گردن نفرازند آخر یکباره چنین به بر نتازند آخر

2 هر چند که دلفریب و دلبر باشند با خسته دلان نیز نسازند آخر

1 جانا ز دو چِشم من خیالت که برد یا از دل من شوق وصالت که برد

2 گیرم که به وصلت نبود دسترسی از لوح روان نقش جمالت که برد

1 اینجا پر طاوس به کرکس ندهند خود را چُو پلاس سازد اطلس ندهند

2 «اوحد» تو هوای نفس را عشق مخوان کاین عشق عزیز است به هر خَس ندهند

1 شب دوش نقاب قیر بر رخ چو کشید از هجر توَم جان به لبان خواست رسید

2 در خواب خیال تو چو آمد برمن با روی تو سیر دیدنم صبح دمید

1 اینها که زاسرار قدَر بی خبرند بی هیچ بهانه دشمن یکدگرند

2 ما با همه شیوه ای بسازیم ولیک چه سود که جمله خلق کوته نظرند

1 دوش آمده بود در برم دلدارم گفتم که شبا فاش مکن اسرارم

2 شب گفت پس و پیش نگه کن آخر خورشید تو داری زکجا صبح آرم