الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 اندر ره عشق اگر شوی صادق تو بی درد سر نطق شوی ناطق تو

2 گر حضرت عشق را شدی لایق تو معشوق تو و عشق تو و عاشق تو

1 ای دیدهٔ من فدای خاک در تو گر فرمایی به دیده آیم بر تو

2 عشقت گوید که تو نداری سرما بی سر بادا هرک ندارد سرِ تو

1 از شربت عشق تست دل مست شده در پای هوای تست جان پست شده

2 گر بر سر لطف خود ببستی ما را از پای فتاده گیر وزدست شده

1 ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه تسلیم شو وز حیلهٔ عقل برَه

2 تا با عقل عقیله حاصل داری عاشق شو و از عقیلهٔ عقل برَه

1 کردم نظری به سوی او دزدیده نادیده ستد جان و دلم را دیده

2 مسکین باشد کسی که بیند رویش وانگه نشود زعشق او شوریده

1 دل در سر زلف تست پابست شده می بینم نام و ننگ از دست شده

2 روزی به میان حاجبانم بینی مانندهٔ چشم خویشتن مست شده

1 در عشق وجود خویش بگذار و برَه خود را همگی به عشق بسپار و بره

2 چیزی است میان تو و مقصود حجاب کان را منی است نام، بگذار و بره

1 در عشق دلی باید و جانی زنده کان را باید به درد دل سازنده

2 ور زانک تو کنج عافیت می طلبی رو رو که تو عشق را نشایی بنده

1 در صحرا شو که عشق در صحرا به ناپیدا شو که مرد ناپیدا به

2 در بوتهٔ نیستی رو و پاک بسوز عاشق کروکور و لنگ و نابینا به

1 تو مونس آن شبان تاریک نئی لاغر شده همچو موی باریک نئی

2 عاشق نئی و به عشق نزدیک نئی تو قیمت عاشقان چه دانی که نئی