از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم از اوحدالدین رباعی 157
1. از عشق تو هر [ر]وز دل افگارترم
تا شاد تویی من زتو غمخوارترم
اندر ره عشق اگر تو هستی غازی از اوحدالدین رباعی 158
1. اندر ره عشق اگر تو هستی غازی
با خون و رگ و پوست چه می پردازی
با عشق اگرت رای بود همرازی از اوحدالدین رباعی 159
1. با عشق اگرت رای بود همرازی
باید که دل از مراد وا پردازی
عشق آن نبود که نیک دانی خود را از اوحدالدین رباعی 160
1. عشق آن نبود که نیک دانی خود را
یا در یک دل مقام سازی صد را
اینجا پر طاوس به کرکس ندهند از اوحدالدین رباعی 161
1. اینجا پر طاوس به کرکس ندهند
خود را چُو پلاس سازد اطلس ندهند
دل را طمع وصل تو می بود و ندید از اوحدالدین رباعی 162
1. دل را طمع وصل تو می بود و ندید
جان در غم تو سوده شد و سود ندید
در عالم عشق عقل گمره گردد از اوحدالدین رباعی 163
1. در عالم عشق عقل گمره گردد
در بیشهٔ عشق شیر روبَه گردد
در عشق نگر که قصد هستی نکنی از اوحدالدین رباعی 164
1. در عشق نگر که قصد هستی نکنی
ناخورده می وصل تو مستی نکنی
عاشق باید که عشق را بنده شود از اوحدالدین رباعی 165
1. عاشق باید که عشق را بنده شود
ورنه به هوس رود پراکنده شود
در عشق حمول و حمله کش می باشم از اوحدالدین رباعی 166
1. در عشق حمول و حمله کش می باشم
وندر صف عاشقان کش می باشم
هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا از اوحدالدین رباعی 167
1. هر چند که بی عشق [و] وفایی بسَرا
آرام دل خستهٔ مایی بسَرا
عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه از اوحدالدین رباعی 168
1. عشق تو به پیدا و نهانم کشتَه
سودای تو بی نام و نشانم کشتَه