الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 ما جز به غم عشق تو سرنفرازیم تا سرداریم در غمت سربازیم

2 گر تو سرما بی سر و پایان داری ماییم و سری، در قدمت اندازیم

1 گر تازه کنی مرا زسر تا به قدم موجود شدم زعشق تو من زعدم

2 جانی دارم به عشق تو کرده رقم خواهیش به شادی کش و خواهیش به غم

1 من شمع زنور جانفزایش سازم شکّر زخطاب دلربایش سازم

2 مستی من از شراب عشقش باشد شاهد که خود اوست دیده جایش سازم

1 از عشق تو گرچه با دل پُر دردم ممکن نبود کز در تو برگردم

2 تن دادم و [نیز] هرچه کردی کردم گر برگردم ازین سخن نامردم

1 بی عشق تو من دو دیده برهم نزنم جز با تو به جان تو که من دم نزنم

2 یک روز مبادا زتو با برگ دلم کز آتش برگ در دو عالم نزنم

1 ما از بن گوش حلقه در گوش تویم ما از دل و جان غاشیه بر دوش تویم

2 ما شربت عشق تو چشیدیم تمام از هوش برفته ایم و مدهوش تویم

1 آن کس که زباد غم بلرزید منم آن کس که به جز عشق نورزید منم

2 گر هر کس را جوی جهانی ارزد آن را که جهان جوی نیرزید منم

1 در عشق تو نکته های موزون شنوم هر لحظه زتو بد که دگرگون شنوم

2 با چشم تو گفتم که مخور خون نشنود گفتا چشمم نه گوش من چون شنوم؟

1 در دل غم عشق چون تو یاری داریم بی آنک نهان چو آشکاری داریم

2 رفتند هر آن کسی که یاری دارند ما بی کاریم و با تو کاری داریم

1 تا جان دارم عشق تو را غمخوارم بی جان غم عشق تو به کس نسپارم

2 فردا که قیامت آشکارا گردد می آیم وزین خمار در سر دارم