زنهار حدیث عشق در گوش مکن از اوحدالدین رباعی 133
1. زنهار حدیث عشق در گوش مکن
با یار دگر دست در آغوش مکن
عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن از اوحدالدین رباعی 134
1. عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن
واین دُر به هر الماس نشاید سفتن
گر زانک شراب عشق خواهی خوردن از اوحدالدین رباعی 135
1. گر زانک شراب عشق خواهی خوردن
سر در سر کار عشق باید کردن
هرچه آن نبود راست نباید گفتن از اوحدالدین رباعی 136
1. هرچه آن نبود راست نباید گفتن
تا راست حدیث خود بباید گفتن
در دهر کسی نداده از عشق نشان از اوحدالدین رباعی 137
1. در دهر کسی نداده از عشق نشان
کاین عشق صفایی است به جان گشته نهان
ای عشق تو مایهٔ جنون دل من از اوحدالدین رباعی 138
1. ای عشق تو مایهٔ جنون دل من
حسن رخ تو ریخته خون دل من
بگریختم از عشق تو ای سیمین تن از اوحدالدین رباعی 139
1. بگریختم از عشق تو ای سیمین تن
باشد که زغم باز رهم مسکین من
ای دل اگرت هنوز می باید ازو از اوحدالدین رباعی 140
1. ای دل اگرت هنوز می باید ازو
باید که کشید هرچه می زاید ازو
اندر ره عشق اگر شوی صادق تو از اوحدالدین رباعی 141
1. اندر ره عشق اگر شوی صادق تو
بی درد سر نطق شوی ناطق تو
ای دیدهٔ من فدای خاک در تو از اوحدالدین رباعی 142
1. ای دیدهٔ من فدای خاک در تو
گر فرمایی به دیده آیم بر تو
از شربت عشق تست دل مست شده از اوحدالدین رباعی 143
1. از شربت عشق تست دل مست شده
در پای هوای تست جان پست شده
ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه از اوحدالدین رباعی 144
1. ای دل برو از عقیلهٔ عقل برَه
تسلیم شو وز حیلهٔ عقل برَه