تا بستهٔ جان و خستهٔ تن باشم از اوحدالدین رباعی 37
1. تا بستهٔ جان و خستهٔ تن باشم
در دوستی ات به کام دشمن باشم
گر کافر از آن کسی که او دشمن تست از اوحدالدین رباعی 38
1. گر کافر از آن کسی که او دشمن تست
بنگر تو به کافری که اندر تن تُست
ای دل چو به کوی وصل گشتی دمساز از اوحدالدین رباعی 39
1. ای دل چو به کوی وصل گشتی دمساز
در کوی خرابات خرد را درباز
سربازی کن اگر تو داری سر او از اوحدالدین رباعی 40
1. سربازی کن اگر تو داری سر او
پا داری کن باز مگرد از درِ او
گر صید عدم شوی زخود رسته شوی از اوحدالدین رباعی 41
1. گر صید عدم شوی زخود رسته شوی
گر در صفت خویش روی بسته شوی
تا بتوانی به طبع خود کار مکن از اوحدالدین رباعی 42
1. تا بتوانی به طبع خود کار مکن
البته رفیق بد به خود یار مکن
این ره نبرد مگر به سر ناپاکی از اوحدالدین رباعی 43
1. این ره نبرد مگر به سر ناپاکی
شوخی، شنگی، قلندری، بی باکی
اسرار ورا اگر نهان خواهی کرد از اوحدالدین رباعی 44
1. اسرار ورا اگر نهان خواهی کرد
خود را به ره عشق عیان خواهی کرد
ره رَو اگر او زراه رَو آگه شد از اوحدالدین رباعی 45
1. ره رَو اگر او زراه رَو آگه شد
آن کس که زخود برون شد او گمره شد
گر دل نفسی از سر جان برخیزد از اوحدالدین رباعی 46
1. گر دل نفسی از سر جان برخیزد
غمهای نشسته بی کران برخیزد
دل را نفسی زمهر تو نگزیرد از اوحدالدین رباعی 47
1. دل را نفسی زمهر تو نگزیرد
جز مهر تو جانم زجهان نپذیرد
پروانگکی به پیش شمعی بپرید از اوحدالدین رباعی 48
1. پروانگکی به پیش شمعی بپرید
در گوشهٔ شمع گوشهٔ یک تنه دید