تا بستهٔ جان و خستهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. تا بستهٔ جان و خستهٔ تن باشم
در دوستی ات به کام دشمن باشم
...
گر کافر از آن کسی از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. گر کافر از آن کسی که او دشمن تست
بنگر تو به کافری که اندر تن تُست
...
ای دل چو به کوی وصل از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. ای دل چو به کوی وصل گشتی دمساز
در کوی خرابات خرد را درباز
...
سربازی کن اگر تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. سربازی کن اگر تو داری سر او
پا داری کن باز مگرد از درِ او
...
گر صید عدم شوی زخود از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. گر صید عدم شوی زخود رسته شوی
گر در صفت خویش روی بسته شوی
...
تا بتوانی به طبع از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. تا بتوانی به طبع خود کار مکن
البته رفیق بد به خود یار مکن
...
این ره نبرد مگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. این ره نبرد مگر به سر ناپاکی
شوخی، شنگی، قلندری، بی باکی
...
اسرار ورا اگر نهان از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. اسرار ورا اگر نهان خواهی کرد
خود را به ره عشق عیان خواهی کرد
...
ره رَو اگر او زراه از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. ره رَو اگر او زراه رَو آگه شد
آن کس که زخود برون شد او گمره شد
...
گر دل نفسی از سر از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. گر دل نفسی از سر جان برخیزد
غمهای نشسته بی کران برخیزد
...
دل را نفسی زمهر از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. دل را نفسی زمهر تو نگزیرد
جز مهر تو جانم زجهان نپذیرد
...
پروانگکی به پیش از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. پروانگکی به پیش شمعی بپرید
در گوشهٔ شمع گوشهٔ یک تنه دید
...