با فاقه و فقر همنشینم از اوحدالدین کرمانی رباعی 25
1. با فاقه و فقر همنشینم کردی
بی مونس و بی یار [و] قرینم کردی
...
زین گونه که در نهاد از اوحدالدین کرمانی رباعی 26
1. زین گونه که در نهاد زیر و زبری است
اومید بهی نیست که بیم بتری است
...
نزدیک کسی که عاقل از اوحدالدین کرمانی رباعی 27
1. نزدیک کسی که عاقل و هشیار است
آزردن یک مور و مگس بسیار است
...
بیگانه و آشنایی از اوحدالدین کرمانی رباعی 28
1. بیگانه و آشنایی خویش توی
راحت ده رنج و مرهم ریش توی
...
تو آلت فعل و در میان از اوحدالدین کرمانی رباعی 29
1. تو آلت فعل و در میان هیچ نئی
وز فاعل و فعل جز نشان هیچ نئی
...
خود را تو عظیم کم از اوحدالدین کرمانی رباعی 30
1. خود را تو عظیم کم کسی می شمری
در سرّ خود افسوس که کم می نگری
...
بر درگه کبریا تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 31
1. بر درگه کبریا تو جز شاه نئی
دردا که تو خود طالب درگاه نئی
...
ای دل تو گر از غبار از اوحدالدین کرمانی رباعی 32
1. ای دل تو گر از غبار تن پاک شوی
تو روح مطهّری بر افلاک شوی
...
گر زانک شنیده ای از اوحدالدین کرمانی رباعی 33
1. گر زانک شنیده ای زمردان دو سه پند
هر چیزی را به قدر آن چیز پسند
...
عمری به غلط سوخته از اوحدالدین کرمانی رباعی 34
1. عمری به غلط سوخته خرمن بودم
در دوستی ات به کام دشمن بودم
...
گر نفس وجود خویشتن از اوحدالدین کرمانی رباعی 35
1. گر نفس وجود خویشتن استردی
یکباره ازین گلخن تن جان بردی
...
ای دل به وصالش به از اوحدالدین کرمانی رباعی 36
1. ای دل به وصالش به تمنّا نرسی
تا در خاکی به اوج اعلا نرسی
...