هان تا دم دهر در از اوحدالدین کرمانی رباعی 253
1. هان تا دم دهر در جوالت نکند
سرگشتهٔ احوال محالت نکند
...
جز بادهٔ نیستی از اوحدالدین کرمانی رباعی 254
1. جز بادهٔ نیستی دلا نوش مکن
جز سلسلهٔ نیاز در گوش مکن
...
عمری به مراد خود از اوحدالدین کرمانی رباعی 255
1. عمری به مراد خود رسیدی، بس کن
یکچند به کام خود دویدی، بس کن
...
ای پیر به طبع تیز از اوحدالدین کرمانی رباعی 256
1. ای پیر به طبع تیز گامی تو هنوز
واندر طلب مراد و کامی تو هنوز
...
تا چند می و سماع از اوحدالدین کرمانی رباعی 257
1. تا چند می و سماع و ساقی طلبی
با اهل نشاط هم وثاقی طلبی
...
تو آمده ای به پادشاهی از اوحدالدین کرمانی رباعی 258
1. تو آمده ای به پادشاهی کردن
واخویشتن آی ازین تباهی کردن
...
شرمت بادا ازین از اوحدالدین کرمانی رباعی 259
1. شرمت بادا ازین تباهی کردن
زین ترک اوامر و نواهی کردن
...
دنیا گذران است از اوحدالدین کرمانی رباعی 260
1. دنیا گذران است به هر بیش و کمی
خواهیش به شادی گذران خواه به غمی
...
گر می خواهی که از اوحدالدین کرمانی رباعی 261
1. گر می خواهی که سرّ اوحی بینی
دیده بگشای تا تماشا بینی
...
سرمایهٔ عمر ابن از اوحدالدین کرمانی رباعی 262
1. سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است
پیرایهٔ ملک جمله عالم هوسی است
...
تا در نرسد وعده از اوحدالدین کرمانی رباعی 263
1. تا در نرسد وعده هر کار که هست
سودت نکند یاری هر یار که هست
...
چون هستی تو به از اوحدالدین کرمانی رباعی 264
1. چون هستی تو به نیستی آلوده است
غم خوردن نیک و بد او بیهوده است
...