الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 در صفّهٔ شاه دست یازی نبود واندازهٔ کوتاه و درازی نبود

2 نارفته قدم تو معرفت می گویی تو خود گویی ولی نمازی نبود

1 یک دست به مصحفیم و یک دست به جام گه نزد حلالیم و گهی نزد حرام

2 نه پختهٔ پخته ایم و نه خامی خام نه کافر مطلق نه مسلمان تمام

1 در راه خدا نکتهٔ طامات چه سود اقرار زبان با دل برلات چه سود

2 گیرم که ره کعبه به سر پیمودی مالت به حرم دل به خرابات چه سود

1 آنها که به تقلید عبارات کنند واندر طلب خدا ریاضات کنند

2 تا دل نکنی پاک ز دنیا و هوا در راه به یک پیاده شان مات کنند

1 قلّاش و قلندری و عاشق بودن می خواره و بت پرست و فاسق بودن

2 در کنج خرابات موافق بودن به زانک به خرقه در منافق بودن

1 درویشانیم و نیز دلریشانیم آواره زخان و مان وز خویشانیم

2 ما جامهٔ مردان به سپر ساخته ایم تا خلق گمان برد که ما زیشانیم

1 نارفته ره صدق و صفا گامی چند پوشیده مرقّعی ازین خامی چند

2 بگرفته به تقلید الف لامی چند بدنام کنندهٔ الف لامی چند

1 هرگه که ببینی دو سه سرگردان را عیب ره مردان نتوان کرد آن را

2 تقلیدِ دو سه مقلّد بی معنی بدنام کند راه جوامردان را

1 هر مرد که با فراغتش سامان است هر چند که مفلسی بود سلطان است

2 تا هست طمع بهشت دوزخ باشد فارغ شو و چشم سوزنی میدان است

1 اکنون که تو را امید آزادی خاست مشغول شدن به دیگری سخت خطاست

2 دعوی فراغت کنی و مشغولی انصاف بده فارغ و مشغول رواست؟!