ای دل چو شمار کارها خواهد بود از اوحدالدین رباعی 277
1. ای دل چو شمار کارها خواهد بود
از خود به بطالتی چرایی خشنود
ای دل تو بدین حال چرایی خشنود از اوحدالدین رباعی 278
1. ای دل تو بدین حال چرایی خشنود
کز عمر گذشته هیچ سود تو نبود
از سود و زیان خود به در نتوان بود از اوحدالدین رباعی 279
1. از سود و زیان خود به در نتوان بود
بر مایهٔ کس زیر و زبر نتوان بود
گر عمر بود تو را فزون از پانصد از اوحدالدین رباعی 280
1. گر عمر بود تو را فزون از پانصد
افسانه شوی عاقبت از روی خرد
زین سان که مراست از تو در سینه سرور از اوحدالدین رباعی 281
1. زین سان که مراست از تو در سینه سرور
می ترسم از آنک خواجه گردد مغرور
ای دل نفس تو می شمارند آخر از اوحدالدین رباعی 282
1. ای دل نفس تو می شمارند آخر
بنگر که رقیبان به چه کارند آخر
آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر از اوحدالدین رباعی 283
1. آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر
چون طالب منزلی تو در راه بمیر
ای دل مطلب رخ جهان آرایش از اوحدالدین رباعی 284
1. ای دل مطلب رخ جهان آرایش
زنهار منه پای تو در دریایش
اندر همه عمر من شبی وقت نماز از اوحدالدین رباعی 285
1. اندر همه عمر من شبی وقت نماز
آمد بر من خیال معشوق فراز
با آنچ گسستنی است در پیوستی از اوحدالدین رباعی 286
1. با آنچ گسستنی است در پیوستی
وآنجا که گذشتنی است خوش بنشستی
هر چیز که او گفت چنان است همه از اوحدالدین رباعی 287
1. هر چیز که او گفت چنان است همه
آن است یقین دگر گمان است همه
زنهار مگو که رهروان نیز نیند از اوحدالدین رباعی 288
1. زنهار مگو که رهروان نیز نیند
یا همنفسان بی نشان نیز نیند