گر حکمت محض خواهی و علم اصول از اوحدالدین رباعی 97
1. گر حکمت محض خواهی و علم اصول
از لوح دلت بشوی این نقش فضول
در عالم کشف اگر گلی بنماییم از اوحدالدین رباعی 98
1. در عالم کشف اگر گلی بنماییم
صد نغمه چو بلبل به دمی بسراییم
در دیدهٔ دل دیدهٔ دیگر دیدم از اوحدالدین رباعی 99
1. در دیدهٔ دل دیدهٔ دیگر دیدم
وانگاه بدو لقای دلبر دیدم
ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم از اوحدالدین رباعی 100
1. ما خود ز ازل عاشق و مست آمده ایم
شیدا و خراب و حق پرست آمده ایم
خوابی که ندیده ای تو تعبیر مکن از اوحدالدین رباعی 101
1. خوابی که ندیده ای تو تعبیر مکن
حرفی که نخوانده ای تو تفسیر مکن
هر دل که به سوی او گراید رفتن از اوحدالدین رباعی 102
1. هر دل که به سوی او گراید رفتن
بالا بر عقل و جانش باید رفتن
تا ظن نبری که هست این رشته دو تو از اوحدالدین رباعی 103
1. تا ظن نبری که هست این رشته دو تو
یکتاست خود اصل و فرع بنگر نیکو
ای در دل من مهر تمنّا همه تو از اوحدالدین رباعی 104
1. ای در دل من مهر تمنّا همه تو
وای در سر من مایهٔ سودا همه تو
آتش نزند در دل ما الّا او از اوحدالدین رباعی 105
1. آتش نزند در دل ما الّا او
کوته نکند منزل ما الّا او
هر چیز که او گفت چنان است همه از اوحدالدین رباعی 106
1. هر چیز که او گفت چنان است همه
آن است همه دگر گمان است همه
ای آنک به توبه کرده ای عزم درست از اوحدالدین رباعی 107
1. ای آنک به توبه کرده ای عزم درست
اسرار نهان توبه بشناس نخست
طاعت زگناه بیش می باید کرد از اوحدالدین رباعی 108
1. طاعت زگناه بیش می باید کرد
وین توبه زمرگ پیش می باید کرد