در دل همه شرک و از اوحدالدین کرمانی رباعی 109
1. در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود
با جسم پلید و جامهٔ پاک چه سود
در بندگیش ناخلفی از اوحدالدین کرمانی رباعی 110
1. در بندگیش ناخلفی می کردی
زان بر در دشمنان او می گردی
آباد خرابات زمی از اوحدالدین کرمانی رباعی 111
1. آباد خرابات زمی خوردن ماست
خون دو هزار توبه در گردن ماست
گر تو به سر راه از اوحدالدین کرمانی رباعی 112
1. گر تو به سر راه خرد وانرسی
در درد بمیری به مداوا نرسی
با دیده درآی و از اوحدالدین کرمانی رباعی 113
1. با دیده درآی و صنع ربّانی بین
و آسایش شیخ اوحد کرمانی بین
در راه خدا دو کعبه از اوحدالدین کرمانی رباعی 114
1. در راه خدا دو کعبه آمد حاصل
یک کعبهٔ صورتی و یک کعبهٔ دل
احرام درش گیر از اوحدالدین کرمانی رباعی 115
1. احرام درش گیر و دلا فرمان کن
واندر عرفات نیستی جولان کن
تا روی توم قبله از اوحدالدین کرمانی رباعی 116
1. تا روی توم قبله شد ای جان و جهان
از قبله خبر ندارم، از کعبه نشان
در راهش اگر به از اوحدالدین کرمانی رباعی 117
1. در راهش اگر به نیکنامی برسی
در بند زبان تا تو به کامی برسی
گر عُجب زموقف از اوحدالدین کرمانی رباعی 118
1. گر عُجب زموقف دلت دور شود
حج تو و عمرهٔ تو مبرور شود
مرهم طلبی به گرد از اوحدالدین کرمانی رباعی 119
1. مرهم طلبی به گرد دلریشان گرد
با محتشمی به گرد درویشان گرد
تا وسوسهٔ عشق از اوحدالدین کرمانی رباعی 120
1. تا وسوسهٔ عشق مهیّا نشود
بی صدق و صفا عیش مهنّا نشود