الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 زان پیش که از جمله فرو مانی فرد آن کن که نبایدت پشیمانی خورد

2 امروز بکن که می توانی کاری فردا چه کُنی که هیچ نتوانی کرد

1 شرط است مرا زخویشتن برگشتن با هر که کم از من است همسر گشتن

2 نابالغی مرا مشوّش نکند دون القلتین است مکدّر گشتن

1 سودای توم سر به جهان اندر داد نه مست و نه هشیار و نه غمگین و نه شاد

2 سر در سر سودای تو خواهم کردن صد چون سر من فدای سودای تو باد

1 رسمی است میان اهل دل دیرینه کز کینه تهی کنند دایم سینه

2 در دل همه حلم و بردباری باید صاحبدل ریش سینه اندر کینه

1 اندر ره عشق یادگر سر ننهند یا در ره بهبود قدم در ننهند

2 تا سر نکنی چو شمع در آتش گم از نور تو را به سر بر افسر ننهند

1 زان پیش که گویند که جا واپرداز جا واپرداز و توشهٔ راه بساز

2 چون می دانی که خانه پرداختنی است چندین غم خانه چیست با خود پرداز

1 خواهی که دم تو را مبارک دارند نام تو چو یاسین و تبارک دارند

2 خاک در او بوس که شاهان جهان از خاک در تو تاج تارک دارند

1 هرگاه که آنچنان کَت افتد باشی هر چند که نیک می کنی بد باشی

2 در بندگیش چو نفع خود می طلبی بی هیچ گمان تو بندهٔ خود باشی

1 لافی زدم ای دوست زراه پندار کز پای درآیم زغمت دست بدار

2 راه غم تو به پای من یافته نیست زنهار که من دروغ گفتم زنهار

1 ای در دل من مهر تمنّا همه تو وای در سر من مایهٔ سودا همه تو

2 چندانک به روی کار خود می نگرم امروز همه تویی و فردا همه تو