گر یک نفس آن جان از اوحدالدین کرمانی رباعی 133
1. گر یک نفس آن جان و جهان بتوان دید
عیش خوش و عمر جاودان بتوان دید
...
روخانه برو که از اوحدالدین کرمانی رباعی 134
1. روخانه برو که شاه ناگاه آید
ناگاه آید برون آگاه آید
...
رسمی است میان از اوحدالدین کرمانی رباعی 135
1. رسمی است میان اهل دل دیرینه
کز کینه تهی کنند دایم سینه
...
ای دل نه تویی که از اوحدالدین کرمانی رباعی 136
1. ای دل نه تویی که در صفایی نرسی
وز خوی بدت به آشنایی نرسی
...
نه هر که میان ببندد از اوحدالدین کرمانی رباعی 137
1. نه هر که میان ببندد از کفار است
یا هر زاهد زسبحه برخوردار است
...
طعم وحدت بدین از اوحدالدین کرمانی رباعی 138
1. طعم وحدت بدین دو تویی بخشی
پا بستهٔ بند و گفت و گویی بخشی
...
از راه صفا هر که از اوحدالدین کرمانی رباعی 139
1. از راه صفا هر که نصیبی یابد
هرگز به جواب هیچ بد نشتابد
...
تا تعبیهٔ عشق از اوحدالدین کرمانی رباعی 140
1. تا تعبیهٔ عشق مصفّا نشود
فکر تو به از لؤلؤ لالا نشود
...
سجاده به روی آب از اوحدالدین کرمانی رباعی 141
1. سجاده به روی آب انداخته گیر
خود را به نماز و روزه بگداخته گیر
...
شرط است مرا زخویشتن از اوحدالدین کرمانی رباعی 142
1. شرط است مرا زخویشتن برگشتن
با هر که کم از من است همسر گشتن
...
بر مردم اهل گر از اوحدالدین کرمانی رباعی 143
1. بر مردم اهل گر بد و نیک آید
گه بسته شود کار و گهی بگشاید
...
کاری که فروبندد از اوحدالدین کرمانی رباعی 144
1. کاری که فروبندد و رخ ننماید
دلتنگ مشو که عاقبت بگشاید
...