الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 خوابی که ندیده ای تو تعبیر مکن حرفی که نخوانده ای تو تفسیر مکن

2 پیران حقیقت از تو معنی طلبند از دیده بگو، روایت از پیر مکن

1 هر دل که به سوی او گراید رفتن بالا بر عقل و جانش باید رفتن

2 با زحمت عقل و جان کس آنجا نرسد کان راه به پای عشق شاید رفتن

1 تا ظن نبری که هست این رشته دو تو یکتاست خود اصل و فرع بنگر نیکو

2 این اوست که پیداست به من لیکن او شک نیست که این جمله منم نیک بدو

1 ای در دل من مهر تمنّا همه تو وای در سر من مایهٔ سودا همه تو

2 چندانک به روی کار خود می نگرم امروز همه تویی و فردا همه تو

1 آتش نزند در دل ما الّا او کوته نکند منزل ما الّا او

2 گر جمله جهانیان طبیبم گردند حل می نکند مشکل ما الّا او

1 هر چیز که او گفت چنان است همه آن است همه دگر گمان است همه

2 این قدر یقین بدان که هر سود که هست گر نیست سزای او زیان است همه

1 ای آنک به توبه کرده ای عزم درست اسرار نهان توبه بشناس نخست

2 مازار کسی را و مرنجان خود را از تو، به کسی بد نرسد توبهٔ تست

1 طاعت زگناه بیش می باید کرد وین توبه زمرگ پیش می باید کرد

2 حق جلَّ جلالُه از آن مستغنی است این کار زبهر خویش می باید کرد

1 در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود با جسم پلید و جامهٔ پاک چه سود

2 زهر است گناه و توبه تریاک وی است چون زهر به جان رسید تریاک چه سود

1 در بندگیش ناخلفی می کردی زان بر در دشمنان او می گردی

2 با این همه اینک دَرِ صلحش باز است گر توبه کنی بندهٔ خاصش گردی