الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 صبر از سر استقامتم گو برخیز در شهر دو صد ملامتم گو برخیز

2 برخیزم و بر راه غمش بنشینم گر برخیزد قیامتم گو برخیز

1 خیزم در دلدار زنم بوک دبو خود را به درش در افکنم بوک دبو

2 من خود دانم که او قبولم نکند با این همه جانی بکنم بوک دبو

1 خواهی که بزرگیت بود کوچک باش در حالت دل چو اهل دل بی شک باش

2 پیری سرکَل نباشد و ریش سپید ثابت قدمی است گو برو کودک باش

1 ره پرخطر است زینهار آگه باش با هرک ره او طلبد همره باش

2 تسبیح و سجاده کفر و ایمان نبود مطلوب یکی است، راه گو پنجه باش

1 تا بتوانی در صف مردان می باش در بزم طرب حریف سلطان می باش

2 در پردهٔ اسلام چه باشی کافر در پردهٔ کافری مسلمان می باش

1 چون آمده ای درین بیابان حاصل چون بی خبران مباش از خود غافل

2 گامی می زن به قدر طاعت منشین کاسوده و خفته در نیابد منزل

1 اسرار طریقت نشود حل به سؤال نه نیز به در باختن حشمت و مال

2 تا خون نکنی دو دیده در پنجه سال هرگز ندهند راهت از قال به حال

1 در راه طلب دلیل باید نه دلال در عالم عشق میل باید نه ملال

2 سر در سر یار کن [همی] در همه حال صل من تهوی و لا تبال العذّال

1 در گمراهی طالب راه اوییم هرگونه که هست در پناه اوییم

2 بر ما قلمی نیست چنین می دانیم ما مسخرگان بارگاه اوییم

1 تا یوسف دل را نکنی از بن چاه یعقوب خرد ضریر باشد در راه

2 خواهی که عزیز مصر باشی در راه از عشق کمر ببند و از صدق کلاه