هر دل که ورا زعلم از اوحدالدین کرمانی رباعی 73
1. هر دل که ورا زعلم حق نیرو نیست
او لایق این طریق تو بر تو نیست
ای دوست میان من از اوحدالدین کرمانی رباعی 74
1. ای دوست میان من و تو گرنه دُوی است
پس این که گهی نالد و گه نازد کیست
از کوی و مکان گذشت از اوحدالدین کرمانی رباعی 75
1. از کوی و مکان گذشت آب و گل ما
وز وصف و بیان گذشت حال دل ما
بی می همه نوبهار از اوحدالدین کرمانی رباعی 76
1. بی می همه نوبهار عالم دی توست
در صحبت می دو کون ادنی شی توست
از عالم کفر تا به از اوحدالدین کرمانی رباعی 77
1. از عالم کفر تا به دین یک نفس است
وز منزل شک تا به یقین یک نفس است
ره رفتن تحقیق به از اوحدالدین کرمانی رباعی 78
1. ره رفتن تحقیق به گامت دور است
وان لذّت مقصود زکامت دور است
بر حال منت دسترسی از اوحدالدین کرمانی رباعی 79
1. بر حال منت دسترسی نیست که نیست
واندر دلم از تو نفسی نیست که نیست
این کار تو را کارگزار از اوحدالدین کرمانی رباعی 80
1. این کار تو را کارگزار دگر است
نیک و بد تو به اختیار دگر است
کار ارچه به من نیست از اوحدالدین کرمانی رباعی 81
1. کار ارچه به من نیست ولی بی من نیست
فاعل جان است و فعل جان بی تن نیست
این مردمک دیده از اوحدالدین کرمانی رباعی 82
1. این مردمک دیده سحرگه برخاست
برخاست صَلای عاشقان از چپ و راست
دانستن این حدیث از اوحدالدین کرمانی رباعی 83
1. دانستن این حدیث کار دیده است
سرگشته شد آن کس که ازین پرسیده است
هر دل که به میدان از اوحدالدین کرمانی رباعی 84
1. هر دل که به میدان هوای تو بتاخت
با نیک و بد زمانه یکسان در ساخت