گر بنوازی بندهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. گر بنوازی بندهٔ مقبول توَم
ور ننوازی چاکر معزول توَم
...
آن کس که به بندگی از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. آن کس که به بندگی قرارش باشد
با چون و چرای او چه کارش باشد
...
ای از تو خرابی سبب از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. ای از تو خرابی سبب آبادی
وز یک غم تو هزار جان را شادی
...
آن کس که درون سینه از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. آن کس که درون سینه را دل پنداشت
دانست که هرچ هست حاصل پنداشت
...
درمان غمت امید از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. درمان غمت امید بی درمانی است
راه طلبت بی سر و بی سامانی است
...
ای آنک تو را امید از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. ای آنک تو را امید آبادانی است
آباد شدن در ره او ویرانی است
...
هر آبادی از غم او از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. هر آبادی از غم او ویرانی است
هر دانایی در ره او نادانی است
...
آزار طلب مکن که از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. آزار طلب مکن که طامات این است
بگذار خرابی که خرابات این است
...
آن را که زخود نماند از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. آن را که زخود نماند با خود اثری است
از خود زخودی و بیخودی بی خبری است
...
هر مرد که او پای از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. هر مرد که او پای درین راه افشرد
در شیشهٔ جام او چه صافی و چه دُرد
...
قومی هستند کز کله از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. قومی هستند کز کله موزه کنند
قومی همه عمر در سر روزه کنند
...
اندر ره عشق یادگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. اندر ره عشق یادگر سر ننهند
یا در ره بهبود قدم در ننهند
...