با صدق اگر دل تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 25
1. با صدق اگر دل تو همره گردد
از معرفت دو عالم آگه گردد
...
گر بد داند و گر نکو از اوحدالدین کرمانی رباعی 26
1. گر بد داند و گر نکو او داند
گر جرم کند و گر عَفو او داند
...
می دان که اگر او از اوحدالدین کرمانی رباعی 27
1. می دان که اگر او دمی آن تو شود
کار دل تو به کام جان تو شود
...
گر کم کوشی به کار از اوحدالدین کرمانی رباعی 28
1. گر کم کوشی به کار خود گر بسیار
جز کردهٔ او برون مَیا از سر کار
...
چون از در او هیچ از اوحدالدین کرمانی رباعی 29
1. چون از در او هیچ مرا نیست گزیر
ای دل درِ او گیرو در آن درگه میر
...
او را به کف آور کم از اوحدالدین کرمانی رباعی 30
1. او را به کف آور کم اینها همه گیر
کز جمله گزیر است وزو نیست گزیر
...
دل را دیدم شیفته از اوحدالدین کرمانی رباعی 31
1. دل را دیدم شیفته در راه هوس
وز غایت غم نه پیش می دید و نه پس
...
هرگاه که آنچنان از اوحدالدین کرمانی رباعی 32
1. هرگاه که آنچنان کَت افتد باشی
هر چند که نیک می کنی بد باشی
...
حُسنی که گواه صنع از اوحدالدین کرمانی رباعی 33
1. حُسنی که گواه صنع معبود بود
چون حسن بتم زلطف موجود بود
...
رو در پی درد او که از اوحدالدین کرمانی رباعی 34
1. رو در پی درد او که درمان گردی
گر جز در او زنی پشیمان گردی
...
بر خاک در تو تحفه از اوحدالدین کرمانی رباعی 35
1. بر خاک در تو تحفه گر جان باشد
همچون مثل زیره به کرمان باشد
...
در بندگیش اگر تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 36
1. در بندگیش اگر تو نیکو باشی
فرمان ده این طارم نُه تو باشی
...