چون ما به هوای طبع از اوحدالدین کرمانی رباعی 13
1. چون ما به هوای طبع و عادت گرویم
بی شرع ز عقل این سخن کی شنویم
...
زان پیش که از جمله از اوحدالدین کرمانی رباعی 14
1. زان پیش که از جمله فرو مانی فرد
آن کن که نبایدت پشیمانی خورد
...
گر عاقلی آن بکن از اوحدالدین کرمانی رباعی 15
1. گر عاقلی آن بکن که یزدان فرمود
و آن چیز که خیر تُست او آن فرمود
...
در کار آویز و گفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 16
1. در کار آویز و گفت و گو را بگذار
کز گفت نشد هیچ کسی برخوردار
...
گر مایهٔ همّت است از اوحدالدین کرمانی رباعی 17
1. گر مایهٔ همّت است در گوهر تو
الّا به خدا فرو نیاید سر تو
...
جز با تو حوالتت از اوحدالدین کرمانی رباعی 18
1. جز با تو حوالتت نباشد فردا
جز فعل تو آلتت نباشد فردا
...
زآن جان و جهان تا از اوحدالدین کرمانی رباعی 19
1. زآن جان و جهان تا هوس[ی] در سر ماست
این عقل عقیله از کجا درخور ماست
...
در غمکدهٔ بندگیت از اوحدالدین کرمانی رباعی 20
1. در غمکدهٔ بندگیت شادیهاست
آن را که زبندگیت آزادیهاست
...
بگریز ز خلق اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 21
1. بگریز ز خلق اگر توانی بگریخت
در دامن حق اگر توانی آویخت
...
خواهی که دم تو را از اوحدالدین کرمانی رباعی 22
1. خواهی که دم تو را مبارک دارند
نام تو چو یاسین و تبارک دارند
...
آن کن که توانگران از اوحدالدین کرمانی رباعی 23
1. آن کن که توانگران گدای تو شوند
صاحب نظران جمله برای تو شوند
...
در دهر هر آنک تخم از اوحدالدین کرمانی رباعی 24
1. در دهر هر آنک تخم خدمت پاشد
رخسار دلش به خار غم نخراشد
...