در راه توَم گر زیم از اوحدالدین کرمانی رباعی 97
1. در راه توَم گر زیم و گر میرم
دل بر که نهم چون زتو دل برگیرم
یا رب مددی زلطف از اوحدالدین کرمانی رباعی 98
1. یا رب مددی زلطف تعیینم کن
تحصیل رضای خویش آیینم کن
آنجا که نه پیدا از اوحدالدین کرمانی رباعی 99
1. آنجا که نه پیدا نه نهان در گنجد
کی داعیهٔ سود و زیان در گنجد
لطفی بکنی عنایت از اوحدالدین کرمانی رباعی 100
1. لطفی بکنی عنایت از سر گیری
زین نقد دغل که می زنم زرگیری
بنیاد دل ما غم از اوحدالدین کرمانی رباعی 101
1. بنیاد دل ما غم تو ویران کرد
ما را هوس عشق تو سرگردان کرد
از لطف تو هیچ بنده از اوحدالدین کرمانی رباعی 102
1. از لطف تو هیچ بنده نومید نشد
مقبول تو جز مقبل جاوید نشد
فرمان فرمان اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 103
1. فرمان فرمان اگر فرستی شاید
درمان درمان ما از آن افزاید
ای خالق هر توانگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 104
1. ای خالق هر توانگر و هر درویش
می سازی کار هر یک از اندک و بیش
در آتش عشق رنگ از اوحدالدین کرمانی رباعی 105
1. در آتش عشق رنگ دل بزاید
جز در غم عاشقی طرب نفزاید
چون من به تو دادم از اوحدالدین کرمانی رباعی 106
1. چون من به تو دادم دل و دین بس باشد
نفرین توم از آفرین بس باشد
من لوح دل از جمله از اوحدالدین کرمانی رباعی 107
1. من لوح دل از جمله امانی شستم
جان را زنشاط و کامرانی شستم
مقصود میان من از اوحدالدین کرمانی رباعی 108
1. مقصود میان من و تو پنهان است
دل را سببی هست که سرگردان است