ای جان مرا امید جاوید به تو از اوحدالدین رباعی 109
1. ای جان مرا امید جاوید به تو
روشن دل من چو روی خورشید به تو
ای از تو خرابی سبب آبادی از اوحدالدین رباعی 110
1. ای از تو خرابی سبب آبادی
وای در غم تو هزار جان را شادی
از عقل بلند اگر نیم پستم گیر از اوحدالدین رباعی 111
1. از عقل بلند اگر نیم پستم گیر
هشیار زمانه گر نیم مستم گیر
از خاک ره خود آبم ارزانی دار از اوحدالدین رباعی 112
1. از خاک ره خود آبم ارزانی دار
یا رؤیت خود به خوابم ارزانی دار
از تست فتاده در خلایق شر و شور از اوحدالدین رباعی 113
1. از تست فتاده در خلایق شر و شور
در پیش تو درویش و توانگر همه عور
ای از همه بی نیاز و ای بنده نواز از اوحدالدین رباعی 114
1. ای از همه بی نیاز و ای بنده نواز
و از تست که کار من نمی گیرد ساز
نه چارهٔ آنک با تو گردم همراز از اوحدالدین رباعی 115
1. نه چارهٔ آنک با تو گردم همراز
نه زَهرهٔ آنک از تو برآرم آواز
ای آنک تو را به هیچ کس نیست نیاز از اوحدالدین رباعی 116
1. ای آنک تو را به هیچ کس نیست نیاز
کوتاه کن این قصّه که شد کار دراز
ای از دو جهان به حسن و زیبایی فاش از اوحدالدین رباعی 117
1. ای از دو جهان به حسن و زیبایی فاش
ای از همه پنهان و به پیدایی فاش
یا رب مگذارم اینچنین بی حاصل از اوحدالدین رباعی 118
1. یا رب مگذارم اینچنین بی حاصل
نه دین به سلامت و نه دنیا حاصل
گر غمگینم چو از توَم دلشادم از اوحدالدین رباعی 119
1. گر غمگینم چو از توَم دلشادم
واَر دلشادم چو با توَم آزادم
از درد سر خویش ندانم چونم از اوحدالدین رباعی 120
1. از درد سر خویش ندانم چونم
وز دایرهٔ وجود خود بیرونم