ای نسخهٔ نامهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 133
1. ای نسخهٔ نامهٔ الهی که تویی
وای آینهٔ کمال شاهی که تویی
...
ای گوهر فضل و علم از اوحدالدین کرمانی رباعی 134
1. ای گوهر فضل و علم و دریای علوم
از رای تو شد دُرج دو گوهر منظوم
...
ای آنکه چو تو شهی از اوحدالدین کرمانی رباعی 135
1. ای آنکه چو تو شهی زمانه بنزاد
از جملهٔ کفر گشته جانت آزاد
...
ای ماه زحسن خلق از اوحدالدین کرمانی رباعی 136
1. ای ماه زحسن خلق تو یافته بهر
پر مشک زباد خُلق تو جملهٔ دهر
...
او را خواهی از از اوحدالدین کرمانی رباعی 137
1. او را خواهی از زن و فرزند ببُر
مردانه درآی و خویش و پیوند ببُر
...
عشّاق به فضل آشنایان از اوحدالدین کرمانی رباعی 138
1. عشّاق به فضل آشنایان تواند
سرگردانان شکسته پایان تواند
...
رزّاق یکی است از اوحدالدین کرمانی رباعی 139
1. رزّاق یکی است هر که جز او مرزوق
ایمان این است و آن دگر کفر و فسوق
...
اقسمت بمن رجوت از اوحدالدین کرمانی رباعی 140
1. اقسمت بمن رجوت ان یدنیکم
انّی معکم بکلّ ما یعنیکم
...
تقدیر چو سابق از اوحدالدین کرمانی رباعی 141
1. تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود
جز بندگی و رضا و تسلیم چه سود
...
خواهی که خدا هرچ از اوحدالدین کرمانی رباعی 142
1. خواهی که خدا هرچ نکو با تو کند
ارواح ملایک همه رو با تو کند
...
جز حق حَکَمی که از اوحدالدین کرمانی رباعی 143
1. جز حق حَکَمی که حکم را شاید نیست
شخصی که زحکم او برون آید نیست
...
راضی چو نئی بدانچ از اوحدالدین کرمانی رباعی 144
1. راضی چو نئی بدانچ او با تو کند
آن کن که خوش آیدت چو رو با تو کند
...