با قوّت پیل مور از اوحدالدین کرمانی رباعی 157
1. با قوّت پیل مور می باید بود
با ملک دو کون عور می باید بود
...
ایّام دلم گرچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 158
1. ایّام دلم گرچه به غم می گذرد
بر فرق سرم پای ستم می گذرد
...
تا من باشم زپیش از اوحدالدین کرمانی رباعی 159
1. تا من باشم زپیش رویت نشوم
فارغ نفسی ز گفت و گویت نشوم
...
گر یار جفا کند از اوحدالدین کرمانی رباعی 160
1. گر یار جفا کند پسندیدهٔ ماست
خاک قدمش چو دیده در دیدهٔ ماست
...
گر واقفی ای مرد از اوحدالدین کرمانی رباعی 161
1. گر واقفی ای مرد به هر اسراری
چندین چه خوری بیهده را تیماری
...
در دیدن روی یار از اوحدالدین کرمانی رباعی 162
1. در دیدن روی یار اگر چشم شوی
باید که زپای تا به سر چشم شوی
...
تا برد به غارت از اوحدالدین کرمانی رباعی 163
1. تا برد به غارت غمت از من دل و دین
با هیچ کسم نه مهر مانده است نه کین
...
ای دل طلب یار به از اوحدالدین کرمانی رباعی 164
1. ای دل طلب یار به مشتاقی کن
وز بادهٔ نیستی دمی ساقی کن
...
هر جان که شنیده از اوحدالدین کرمانی رباعی 165
1. هر جان که شنیده است ندای غم تو
بر دوش دل افکند ردای غم تو
...
تو زنده نئی مگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 166
1. تو زنده نئی مگر به جان غم او
شادی مطلب جز از نشان غم او
...
من خاک تو در چشم از اوحدالدین کرمانی رباعی 167
1. من خاک تو در چشم خرد می آرم
عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم
...
چون کار به جدّ از اوحدالدین کرمانی رباعی 168
1. چون کار به جدّ و جهد ما برناید
دلتنگ مشو که آنچنان می باید
...