ایزد همه کار بد از اوحدالدین کرمانی رباعی 145
1. ایزد همه کار بد و نیکو داند
او راز دل رومی و هندو داند
...
آنجا که سعادت از اوحدالدین کرمانی رباعی 146
1. آنجا که سعادت است چه تسبیح و چه چنگ
آنجا که شقاوت است چه نام و چه ننگ
...
گر هست سعادتت از اوحدالدین کرمانی رباعی 147
1. گر هست سعادتت چه شکّر چه شرنگ
ور زانک شقاوت است چه صلح و چه جنگ
...
می کن ستمی و هر از اوحدالدین کرمانی رباعی 148
1. می کن ستمی و هر چه بادا بادا
کم گیر دمی و هر چه بادا بادا
...
گر کِشتهٔ ما غم از اوحدالدین کرمانی رباعی 149
1. گر کِشتهٔ ما غم آورد غم دِرَویم
گر بهرهٔ ما درد بود درد خوریم
...
تو بر دل من حکم از اوحدالدین کرمانی رباعی 150
1. تو بر دل من حکم روانی می کن
هر حکم روانی که توانی می کن
...
تو به دانی دوای از اوحدالدین کرمانی رباعی 151
1. تو به دانی دوای جانم کردن
من هیچ دوای خود ندانم کردن
...
تا بتوانم به ترک از اوحدالدین کرمانی رباعی 152
1. تا بتوانم به ترک غمها سازم
گر بگریزم من از غمت ناسازم
...
ای دل نه همه ساله از اوحدالدین کرمانی رباعی 153
1. ای دل نه همه ساله شکر باید خورد
بسیار شکر که برحذر باید خورد
...
چون از خُم تست از اوحدالدین کرمانی رباعی 154
1. چون از خُم تست می چه صافی و چه درد
از تو چه بزرگ تحفه ای جان و چه خرد
...
ای گشته به اسباب از اوحدالدین کرمانی رباعی 155
1. ای گشته به اسباب غمت جانم شاد
از درد تو هرگز دل من سور مباد
...
چون کار زاندازه از اوحدالدین کرمانی رباعی 156
1. چون کار زاندازه نخواهد افزود
آن به که به هرچه هست باشی خشنود
...