یا رب تو حلاوتی به جانم برسان از اوحدالدین رباعی 85
1. یا رب تو حلاوتی به جانم برسان
وز هجر زمانه با وصالم برسان
ای لطف تو زهر نیستی را تریاک از اوحدالدین رباعی 86
1. ای لطف تو زهر نیستی را تریاک
وای قهر تو از نیستی ما بی باک
یا دم بی غم مرا تو بی غم گردان از اوحدالدین رباعی 87
1. یا دم بی غم مرا تو بی غم گردان
مقصود من خسته میسّر گردان
ای در عالم عیان تر از هر چه عیان از اوحدالدین رباعی 88
1. ای در عالم عیان تر از هر چه عیان
در بی چونی نهان تر از هر چه نهان
بردارد اگر بر درش افکنده شویم از اوحدالدین رباعی 89
1. بردارد اگر بر درش افکنده شویم
آزاد کند زصدق اگر بنده شویم
زین گونه که حال ماست ای بار خدای از اوحدالدین رباعی 90
1. زین گونه که حال ماست ای بار خدای
گر دست نگیری تو در آییم از پای
ای آنک تو را همه صفت احسان است از اوحدالدین رباعی 91
1. ای آنک تو را همه صفت احسان است
با عفو تو طاعت و گنه یکسان است
ای مایهٔ رهبری و گمراهی تو از اوحدالدین رباعی 92
1. ای مایهٔ رهبری و گمراهی تو
سهل است مرا طاعت اگر خواهی تو
گه خسته دل و سوخته خرمن باشم از اوحدالدین رباعی 93
1. گه خسته دل و سوخته خرمن باشم
گه بسته دم و گشاده دامن باشم
ای آنک برِ تو قدر دارد آهی از اوحدالدین رباعی 94
1. ای آنک برِ تو قدر دارد آهی
درویشی را فضل نهی بر شاهی
دل پرتو لطف تست رایش بفزای از اوحدالدین رباعی 95
1. دل پرتو لطف تست رایش بفزای
در مقعد صدق خویش جایش بنمای
ای آنک به دوست جان دشمن بخشی از اوحدالدین رباعی 96
1. ای آنک به دوست جان دشمن بخشی
مسکینان را هزار مسکن بخشی