الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 یا رب تو مرا عاشق صادق گردان با عشق توَم دمی موافق گردان

2 من خود دانم که عشق کاری است بزرگ من لایق آن نیم تو لایق گردان

1 یا رب تو مرا بُوی دلی روزی کن در کوی دلم تو منزلی روزی کن

2 عمرم بگذشت و حاصلی نیست مرا ای حاصل جمله حاصلی روزی کن

1 یا رب زبد و نیک جهانم بستان دست هوس از دامن جانم بستان

2 آباد کن این دل خرابم به کرم وز هر چه نه آن تست زانم بستان

1 یا رب تو به فضل خویش موزونم کن وز دست فضول خویش بیرونم کن

2 لطف تو به هیچ بخششی کم نشود چون بیم کمیت نیست افزونم کن

1 یا رب ز سرشک رخ زر و سیمم ده یعنی قدم رضا و تسلیمم ده

2 در مکتب اخلاص و ره صدق و صفا حرفی دو زصبر و شکر تعلیمم ده

1 یا رب من اگر چه عاصی و گمراهم وز بدکاری فتاده در افواهم

2 اومید به رحمت تو می دارم از آنک گویندهٔ لا اله الا اللهم

1 یا رب تو مرا زخواب بیداری ده وز مستی غفلتم تو هشیاری ده

2 دریافتن آنچ مرا به بودَه است من عاجزم ای خدا توَم یاری ده

1 یا رب ما را زخود هراسان گردان بر ما ره رسم طلب آسان گردان

2 مردیم زعیب خویش ما را به کرم از جملهٔ خویشتن شناسان گردان

1 یا رب تو مرا به ژنده ارزانی دار غم را به من فکنده ارزانی دار

2 تاج و کمر و تخت به سلطان دادی درویشی را به بنده ارزانی دار

1 یا رب تو نگه دار دلم را از غیر تا ماند جان من مدام اندر سیر

2 بینایی ده به حضرت خویش مرا خواهی تو به کعبه دار و خواهی در دیر