آن راهزنان که از اوحدالدین کرمانی رباعی 229
1. آن راهزنان که راه ناگه بزنند
ره بر دل مردمان آگه بزنند
...
انعام تو هر گرسنه از اوحدالدین کرمانی رباعی 230
1. انعام تو هر گرسنه را می پرورد
هر تشنه زجوی فضلت آبی می خورد
...
دم با که زنم کنون از اوحدالدین کرمانی رباعی 231
1. دم با که زنم کنون که همدم بنماند
دل ریش شد و امید مرهم بنماند
...
من در پی عشق تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 232
1. من در پی عشق تو چه پویم که کیم
وصلت به کدام مایه جویم که کیم
...
در عشق زهمنشین از اوحدالدین کرمانی رباعی 233
1. در عشق زهمنشین بد می ترسم
یعنی که ز مرد بی خرد می ترسم
...
بی روی تو خونابه از اوحدالدین کرمانی رباعی 234
1. بی روی تو خونابه چکاند چشمم
کاری به جز از گریه نداند چشمم
...
نی همچو منت به از اوحدالدین کرمانی رباعی 235
1. نی همچو منت به عمر یاری خیزد
یاری چو منت به روزگاری خیزد
...
او را که همه ملک از اوحدالدین کرمانی رباعی 236
1. او را که همه ملک جهان بس نبود
می دان به یقین کز هرِ خس نبود
...
گر کس دارد زنیک از اوحدالدین کرمانی رباعی 237
1. گر کس دارد زنیک و بد خواه امید
شاید که من از تو دارم ای ماه امید
...
دستی نه که از دل از اوحدالدین کرمانی رباعی 238
1. دستی نه که از دل گرهی برگیرد
پایی نه که بار گنهی برگیرد
...
تا رهبر تو طبع از اوحدالدین کرمانی رباعی 239
1. تا رهبر تو طبع بدآموز بود
بخت تو مپندار که پیروز بود
...
ای دل طمع وصل به از اوحدالدین کرمانی رباعی 240
1. ای دل طمع وصل به بیهوده مدار
کز دوست جز او نیست کسی برخوردار
...