واقف نشود کسی بر اسرار قضا از اوحدالدین رباعی 205
1. واقف نشود کسی بر اسرار قضا
بس بوالعجب است کار و بازار قضا
در مطبخ عشق پاکبازان قضا از اوحدالدین رباعی 206
1. در مطبخ عشق پاکبازان قضا
کردند به غربیل بد از نیک جدا
کار قدر از چون و چرا بیرون است از اوحدالدین رباعی 207
1. کار قدر از چون و چرا بیرون است
چونی و چرایی زصفا بیرون است
بنیاد وجود سخت سست افتاده است از اوحدالدین رباعی 208
1. بنیاد وجود سخت سست افتاده است
وین قابض روح نیک چست افتاده است
نیکی و بدی که در نهاد بشر است از اوحدالدین رباعی 209
1. نیکی و بدی که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است
نقاش ازل چو نقشها می پرداخت از اوحدالدین رباعی 210
1. نقاش ازل چو نقشها می پرداخت
کس نقش سعادت از شقاوت نشناخت
سرّ قدر از جهانیان پنهان است از اوحدالدین رباعی 211
1. سرّ قدر از جهانیان پنهان است
آن سر به طریق عقل نتوان دانست
تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست از اوحدالدین رباعی 212
1. تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست
سودت نکند یاری هر یار که هست
خوش باش که در ازل بپرداخته اند از اوحدالدین رباعی 213
1. خوش باش که در ازل بپرداخته اند
نرد من و تو بی من و تو ساخته اند
چون سرّ قدر طعمهٔ ابدال شود از اوحدالدین رباعی 214
1. چون سرّ قدر طعمهٔ ابدال شود
آن جملهٔ قال و قیل پامال شود
از قرب بعید شوق باید بودن از اوحدالدین رباعی 215
1. از قرب بعید شوق باید بودن
پیوسته ملازم تو شاید بودن
هر چند که عقل داری و دیده و هوش از اوحدالدین رباعی 216
1. هر چند که عقل داری و دیده و هوش
ایمن مشو و به دیگران پرده بپوش